به گزارش اشراف-  می‌توانیم به ذهن‌آگاهی به عنوان یک فرایند فکر کنیم و با شروع تمرین، یک هدف را دنبال كنيم. هدف برای آن است که در لحظه حال حضور داشته باشیم، و آگاهی‌مان را افزایش دهیم، و با این هدف است که می‌توانیم توجه خود را روی یک تجربه خاص بگذاریم و در ابتدا که شروع می‌کنیم، معطوف کردن توجه‌مان روی بدن یا روی نفسمان بسیار کمک کننده است. چون بدن و نفس همیشه در زمان حال حضور دارند. و با این نیت، که توجه‌مان را روی بدن یا نفسمان بگذاریم، یک چرخه بازخورد ایجاد می‌کنیم که در آن، نیت از توجه حمایت می‌کند و توجه لاینقطع ما، نیت را حفظ می‌کند.

در این هنگام است که می‌توانیم لحظاتی را تجربه کنیم که در آنها احساس ذهن آگاهی داریم. اگر داستان همین‌جا تمام می‌شد، خیلی خوب بود. ولی همه ما می‌دانیم لحظاتی هستند که ما ذهن ما منحرف و حواسمان ‌پرت می‌شود. در این لحظات، ما در یک احساس یا فکر یا اثر که برانگیخته شده، گم می‌شویم و غرق در تجربه، متوجه هستيم که در تجربه گم شده‌ایم، چه برسد به اینکه از آن آگاه باشیم.

خوشبختانه، در یک مقطع ما بیدار می‌شویم و آن وقت است كه می‌توانیم متوجه مؤلفه بعدی شویم که نگرش است و اگر نگرشی که هنگام بیدار شدن پیدا کرده‌ایم خودقضاوتی یا خودانتقادی باشد، دوباره گم می‌شویم. ولی اگر نگرشی که ایجاد می‌کنیم قضاوت نکردن و پذیرش و مهربانی به خود و انتظار و درک باشد، می‌توانیم دوباره به نیت خود متصل شویم. نیت برای اینکه آگاه باشیم. و این کار را صرفا با شروع کردن بدون قضاوت در این لحظه، انجام می‌دهیم. و وقتی این کار را بکنیم، دوباره اين شروع، یک حرکت اساسی برای مهربانی به خود به حساب می‌آید. بنابراین، می‌توانیم تمام این فرایند را به عنوان یک جریان در نظر بگیریم. درنتیجه، مهارتی که یاد می‌گیریم این است که راهی برای توجه کردن ایجاد کنیم تا بتوانیم هرآنچه را که پنهان مانده، آشکار کنیم.

برای تماشای سایر ویدئوهای مرتبط با این موضوع کافه سلامت را تماشا کنید.