به گزارش اشراف- سیده مهدیه قرشی: در بحبوحه جنگ در اوکراین، آمریکایی‌ها برای مداخله در این جنگ، مقصر نیستند زیرا نزدیک ترین متحدان آنها در آن سوی اقیانوس اطلس قرار دارند. اما برخلاف بسیاری از اعضای ناتو، استرالیا به عنوان تواناترین شریک دفاعی ایالات متحده در حال ظهور است. این خبر خوبی برای آمریکا است زیرا وارد یک “دهه تعیین‌کننده” رقابت با چین شده است. این در حالی است که ایالات متحده دیگر از نظر نظامی برجسته نیست و دولت‌های منطقه‌ای باید با تقویت توانایی های دفاعی خود، برای حفظ وضعیت موجود تلاش بیشتری انجام دهند. با این معیار، استرالیا یک متحد ارزشمند است.

استرالیا پس از چندین دهه جنگ در کنار نیروهای آمریکایی در افغانستان و عراق، استراتژی بزرگ خود را برای رقابت طولانی مدت با چین تغییر می‌دهد. نگرش عمومی استرالیا نسبت به چین نیز منفی شده است، به طوری که نزدیک به ۶۰ درصد استرالیایی‌ها سیاست خارجی پکن را به عنوان تهدیدی حیاتی برای منافع حیاتی کشورشان می‌دانند. البته این نگرانی‌ استرالیایی‌ها چندان بی‌اساس نیستند، زیرا اگرچه خود قاره از نظر فیزیکی امن است، اما قابلیت‌های حمله دقیق دوربرد چین می‌تواند مسیرهای تجاری دریایی کلیدی را که برای شکوفایی اقتصادی استرالیا ضروری هستند، تهدید کند.

کانبرا در حال ارتقای وضعیت دفاعی خود به روش های معناداری است. برای اولین بار، هزینه های دفاعی از ۵۰ میلیارد دلار استرالیا فراتر خواهد رفت. سرمایه‌گذاری در خودروهای جنگی پیاده نظام و خرید کشتی‌های مانور ساحلی و سیستم‌های حمله دریایی مستقر در زمین با هدف بررسی برای اجرای استراتژی ضد دسترسی/ منع منطقه (A2/AD) همسو است. برای این منظور، نیروی دفاعی استرالیا به دنبال خرید موشک‌های آمریکایی تاماهاوک، موشک‌های ضد کشتی دوربرد هوایی، موشک‌های مشترک هوا به سطح، بمب‌های با قطر کوچک، و موشک‌های حمله مشترک کونگسبرگ ساخت نروژ هستند.

با این حال، این سرمایه‌گذاری‌ها در مقایسه با هزینه‌هایی که با اجرای توافقنامه AUKUS همراه خواهد بود، اندک است. دولت استرالیا تخمین می‌زند که هزینه‌های این زیردریایی‌ها در سه دهه آینده به ۳۶۸ میلیارد دلار استرالیا می‌رسد، اگرچه قیمت نهایی احتمالاً بالاتر خواهد بود. اینکه استرالیا چگونه قرار است این هزینه را بپردازد – و ظرفیت صنعتی، زیرساخت ها و نیروی کار مورد نیاز برای نگهداری زیردریایی‌های هسته‌ای را توسعه دهد – یک سوال بی پاسخ است. اما آنچه AUKUS نشان می‌دهد این است که استرالیا متعهد به حفظ توازن قدرت در اقیانوس آرام است و معتقد است که دستیابی به این قابلیت گران قیمت برای تامین منافع‌اش امری ضروری است. استرالیا جزیره‌ای قاره‌ای است – تقریباً از نظر وسعت با ایالات متحده آمریکا – که توسط اقیانوس‌های باز و همسایگان دوست در آب‌های ساحلی احاطه شده است. مهمتر از آن، این کشور تا حد زیادی خارج از چتر موشکی زمینی چین است که پایگاه‌ها و دارایی‌های ایالات متحده در ژاپن، فیلیپین و گوام را به خطر می‌اندازد.

جغرافیای استرالیا مشکل دیگری را که استراتژی ایالات متحده در منطقه را تهدید می‌کند، کاهش می‌دهد یعنی بحث لجستیک. بر همین اساس، شکایت همیشگی آمریکا از اعضای ناتو در این مورد که سهم خود را پرداخت نمی‌کنند یا به طوری جدی از منافع امریکا حمایت نمی‌کنند، در مورد استرالیا صدق نمی‌کند. در عوض، سیاستگذاران ایالات متحده، متحدی دارند که با سرمایه‌گذاری های معنادار، احتمال وقوع فاجعه برای آسیب به منافع امریکا را کمتر می‌کند.

منبع: نشنال اینترست/ Matthew C. Mai