به گزارش اشراف-شیما ابوالفضلی، همین پارسال بود، اتحادی از باشگاه‌ها تشکیل شد كه برای حفاظت از جان هواداران و بازیکنان خواستار این بودند که لیگ ناتمام بماند، اتفاقا تراکتور هم از پیشرو‌های این طرح بود اما امشب در تبریز تنها چیزی که مهم نبود جان و سلامتی آدم‌ها بود.
شرم‌آورتر اینکه گزارشگر بازی نه تنها این رفتار را تقبیح نمی‌کرد که در حال تعریف از پرتاب دست هواداران هم بود. کمی بعد هم به فرار بازیکنان سردرگم از باران سنگ پوزخند می‌زد.
یک سال با وجود کرونا این صحنه‌ها را ندیدیم و دلخوش به این بودیم که بالاخره این عادت زشت از سر هواداران افتاده اما نخیر تا وقتی که مماشات انجام می‌شود و تقصیر‌ها را گردن هوادارنما‌ها می‌اندازیم همین آش هست و همین کاسه!
شاید بپرسید این همه حرص و خشم از کجا آمده است؟ جوابش راحت است وقتی یک تیم را به وزیر وصل می‌کنیم و آن تیم‌ هم با بیانیه‌های تندش جبران می‌کند حاصلش همین خشم می‌شود که هوادار گمان می‌کند مقصر تمام ناکامی‌های تیمش، تیم مقابل است.
واقعا شرم بر این فوتبال که بخل و کینه سراسرش را فرا گرفته ‌است و جان انسان‌ها پشیزی ارزش ندارد. اگر قرار است چشم کور شود و به کسی آسیب برسد، ما از خیر این فوتبال می‌گذریم. نخواستیم.