به گزارش اشراف– شاهرخ صالحی کرهرودی:  بر اساس آمارهای سازمان جهانی گردشگری، ایران دهمین کشور دنیا از لحاظ جاذبه‌های باستانی و تاریخی و پنجمین کشور دنیا به لحاظ جاذبه‌های طبیعی است. در کنار این موضوع، جاذبه‌های مذهبی را هم می‌توان لحاظ کرد. با وجود این جاذبه‌های قوی، آمارهای رسمی حاکی از سفر سالانه ۶ تا ۹ میلیون ایرانی به خارج از کشور است. البته این عدد در سال ۹۵ حدود ۹ میلیون نفر بوده که با گرانی ارز در سال ۹۶ و ۹۷ این رقم تا ۳۰ درصد کاهش یافته و به حدود ۶ میلیون رسیده است. این شرایط در حالی است که در همین سال‌ها، تنها ۴ میلیون گردشگر خارجی به ایران آمده‌اند اما فارغ از اینکه حضور گردشگران خارجی در کشور، چه نقشی در انتقال فرهنگی، معرفی جاذبه‌های ایران، مقابله با فضای رسانه‌ای ایران هراسی و همچنین ورود به ارز به کشور دارد، سوال اساسی اینجاست که چرا ایرانی‌ها بیش از اینکه برای گردشگری داخلی فرصت بگذارند، به سمت خارج از کشور روانه می‌شوند؟

اگرچه در فرصت‌های مهمی مانند نوروز یا تعطیلات تابستانی آمارهای سفرهای داخلی افزایش پیدا می‌کند اما این موضوع لزوما به معنای گردشگری نیست؛ زیرا بخش مهمی از سفرهای اینچنینی برای دیدار و دید و بازدید با اقوام صورت می‌گیرد و به معنای گردشگری و بازدید از اماکن دیدنی نیست. ایران به واسطه جغرافیای گسترده و بهره‌مندی از تنوع چهار فصل، این فرصت را به همگان می‌دهد که در یک روز تابستانی، در کمتر از یک ساعت بتوان از یک کویر خشک و گرم در جنوب تهران به پیست برفی در شمال تهران رسید؛ موقعیتی که شاید در کمتر کشوری یا حتی شهری بتوان مشابه آن را پیدا کرد.

در کنار این موضوع، آشنایی با آداب و رسوم و فرهنگ‌های مختلف اقوام ایرانی، موضوعی است که در گردشگری داخلی می‌تواند بسیار مورد توجه باشد. در واقع، بخش مهمی از میراث معنوی و ناملموس کشورمان در حوزه فرهنگ منطقه‌ای و محلی است؛ موسیقی‌ها، جشن‌ها، مراسم‌ها و حتی عزاداری‌های محلی در کشورمان از نکات جالب توجهی است که می‌تواند در غنای فرهنگ مردم و نیز جذب گردشگر موثر باشد.

فایده دیگر توسعه گردشگری داخلی، آشنایی با پوشش اقوام ایرانی است؛ در حالی‌که به دلیل تهاجم فرهنگی و تاثیر پذیری از فرهنگ غرب، پوشش ایرانی‌ها دستخوش تغییرات مهمی در طول دهه‌های اخیر شده است؛ آشنایی با پوشش و لباس اصیل ایرانی و بهره‌گیری طراحان مد و لباس از این پوشش‌ها، می‌تواند زمینه برای بهبود شرایط پوششی در جامعه فراهم کند. موضوعی که در سال‌های اخیر به یک چالش جدی در حوزه فرهنگ بدل شده است، با رشد گردشگری می‌تواند به راحتی برطرف و حتی در مسیر درست ترویج شود.

در نهایت، رونق تولید و توسعه کسب‌وکارهای خرد است که با رشد گردشگری می‌تواند مد نظر قرار گیرد. افزایش بوم‌گردی، خرید صنایع دستی، رونق بازارچه‌های محلی و توسعه صنعت غذایی محلی از جمله آثار و برکات رشد گردشگری داخلی و حتی خارجی است که می‌تواند مورد نظر جدی قرار گیرد. البته همه این‌ها منوط به کمک دست اندرکاران بخش گردشگری در کشور است تا با سرمایه‌گذاری، تبلیغات و فراهم‌کردن زیرساخت‌ها این زمینه‌ها را فراهم کنند.