به گزارش اشراف – سیده مهدیه قرشی: مایک پمپئو از میزبانی امریکا برای برگزاری اجلاس بین‌المللی با هدف مقابله با نفوذ منطقه‌ای ایران خبر داد اما این در حالی بود که تا قبل از آن، تصور می شد تصمیم ترامپ مبنی بر خروج نیروهای نظامی آمریکایی از سوریه، رویکردی عقبگردانه از مواضع قبلی این کشور در غرب آسیاست، اما همزمانی مشارکت امریکا در رزمایش‌های نظامی شمال کویت با حضور بیش از ۲۵ هزار نیروی نظامی با سفر خاورمیانه‌ای پمپئو، خبر از بهره‌گیری امریکا از زمین کویت برای تداوم حضور نظامی‌ این کشور در غرب آسیا و رصد وضعیت سوریه از طریق کویت و کشور هم مرز آن، عراق و تمایل این کشور برای تداوم سیاست‌های مداخله‌گرانه‌اش در منطقه خبر می‌دهد.

در واقع ضعف مواضع دیپلماتیک واشنگتن در منطقه خصوصا در قبال مساله سوریه و واگذاری زمین ‌بازی سوریه به ایران، روسیه و ترکیه موجب شد تا این کشور گزینه‌های دیگری را مورد توجه قرار داده و درصدد زمین‌گیر کردن محور مقاومت و در راس آن، ایران باشد و در این زمینه توجه ویژه به اعضای شورای همکاری خلیج فارس در دستور کار این کشور قرار گرفته است. اگرچه شورای همکاری خلیج فارس که تاکنون کارنامه قابل توجهی در تقابل با ایران داشته و به اقداماتی نظیر کمک سیاسی، اقتصادی و نظامی به رژیم صدام در طول جنگ ۸ ساله ایران و عراق، تکرار ادعاها در مورد جزایر سه گانه ایرانی و حمایت بقیه اعضا از این ادعاها و حتی حمایت عربستان از جریانات تکفیری در تقابل با ایران و جریان مقاومت در عراق، یمن و سوریه با پشتیبانی شورای همکاری خلیج فارس دست زده، اما در حال حاضر، به دلیل بیرون زدن اختلافات در میان اعضای شورا که در خروج احتمالی کویت از آن نمود یافته، نمی‌توان این شورا را در دستیابی به اهداف ضد ایرانی‌اش‌ موفق دانست. لذا در این شرایط، برگزاری اجلاس بین‌المللی از سوی امریکا نشان می‌دهد که این کشور به دنبال پر کردن خلا ناشی از عدم اجماع و همکاری کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس و استفاده از پتانسیل این کشورها در مقابله با ایران ذیل اعمال سیاست همکاری نظامی بیشتر با متحدان و دوستان در سطح جهان و منطقه است.

 در واقع پس از ناکامی شورای همکاری خلیج فارس در از میان برداشتن دولت بشار اسد و عدم توانایی در مهار قدرت و نفوذ منطقه‌ای ایران، عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی و دولت سوریه در اولویت برنامه‌های راهبردی این شورا قرار گرفت؛ چراکه در یک دهه اخیر، رابطه با رژیم صهیونیستی به عنوان هدفی برای تقویت وضعیت و افزایش قدرت چانه‌زنی کشورهای عربی منطقه، مورد توجه قرار گرفته است. این در حالی است که کشورهای عضو این شورا در این خصوص با چالش جدی روبه رو هستند. به طوری که در مورد تفویض اختیار تام به رژیم صهیونیستی در مقابله با ایران دچار تشتت آرا بوده و حتی از بروز شرایطی که منجر به تقابل مستقیم با ایران شود اجتناب می‌کنند. در واقع برخی از این کشورها نسبت به رژیم صهیونیستی بی اعتماد هستند.

در عین حال، با توجه به اینکه از منظر رژیم صهیونیستی همکاری با شورای خلیج فارس پیامدهای عمیق امنیتی برایش داشته و زمینه تغییر موازنه قدرت ژئوپلیتیکی در غرب آسیا را فراهم می‌کند، لذا رژیم صهیونیستی تا زمانی به همکاری با شورا ادامه خواهد داد که با در نظر گرفتن منافع خودش که شامل دستیابی به منابع نفت، گاز و معدن منطقه و همچنین ضدیت با ایران است، بتواند رابطه با کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس را در این راستا تقویت کند. از طرف دیگر از نظر امریکایی ها، این مساله در کنار تحریم‌های بی‌سابقه علیه ایران و همچنین غبارآلود کردن فضای همکاری میان روسیه، ایران و ترکیه در سوریه می‌تواند تهران را به عقب‌نشینی در سیاست‌های منطقه‌ای‌اش وا دارد. این در حالی است که تهران، تلاش کرده همواره در جهت گسترش روابط با کشورهای همسایه و ایجاد نظام امنیت دسته جمعی در منطقه گام بردارد و اساسا برخلاف رویه امریکا و اعمال سیاست‌های مداخله‌گرایانه، تمایلی به دخالت در امور کشورها ندارد.