به گزارش اشراف- حامد فراهانی: زمانیکه صحبت از ازدواج و سختی ها و آسانی های آن می شود تقریبا یک مسئله در اظهارات اقشار مختلف مردم مشترک است همگی از افزایش چشم گیر و روز افزونِ تجملات و سنگینی مخارج عروسی اظهار نارضایتی و نگرانی می کنند.

برای شروع یک زندگی جدید اسباب و لوازمی را باید تهیه کرد که ضروری بودن و کارایی بیشتر، شرط منطقی و عقلانی در انتخاب آن وسایل است. اما متاسفانه امروزه هزینه های سنگین تهیه جهیزیه بر دوش والدین عروس سنگینی می کند و گاهی اوقات هم دیده می شود که خانواده داماد در این زمینه به صورت طلبکارانه رفتار می کند و شرایطی را فراهم می آورند که نتیجه ای جز متشنج کردن فضای خانواده ها و فاصله انداختن میان والدین و فرزندان را در بر نخواهد داشت.

از سوی دیگر برخی از خانواده ها با دریافت وام و مقروض کردن خودشان و تنها برای اینکه بتوانند در میان اقوام خودی نشان بدهند به دنبال تهیه جهیزیه های سنگین می روند در حالیکه آن چیزی که در گذشته مرسوم بوده تهیه تنها بخشی از جهیزیه تازه عروسان آن هم برای کمک به زوجین در اوایل زندگیشان بوده است.

امروزه زرق و برق این جهیزیه ها آن چنان زیاد شده است که برخی از خانواده ها هیچ حد و مرزی را برای تهیه آن قائل نیستند البته بخشی از آن هم به مهریه های سنگینی که خانواده عروس تعیین می کند بر می گردد به طوریکه وقتی خانواده عروس توقع مهریه سنگین می کند متقابلا خانواده داماد هم انتظار دارند تا جهیزیه کامل و بدون هیچ نقصی تهیه شود.

همه این موارد از جمله مواردی هستند که می تواند در ازدواج پسران و دختران مانع ایجاد کنند و آنرا به تاخیر بیاندازند؛ جوانانی که زندگی و جوانی آنها در پیچ و خم برخی از رسم و رسوم های واهی در حال تباه شدن است در حالیکه با حذف خرید لوازم غیرضروری و صرف آن برای جوانان در آستانه ازدواج می توان مشکل بسیاری از جوانان نیازمند را مرتفع کرد.

وسایل ضروری جهیزیه وسایلی است که نبودش ایجاد مشکل برای زندگی زوج می کند به جز آن، هر چیزی که اضافه خریده شود یا تجمل است یا اسراف بنابراین تهیه جهیزیه با خریدهای غیر ضروری و برپایه مدگرایی، بازار خوبی را برای سودجویان و فرصت طلبان فراهم کرده است، به نحوی که بسیاری از خانواده ها با توجه به تبلیغات و تجمل گرایی هایی که در شبکه های ماهواره ای انجام می شود روز به روز شرایط ازدواج را برای جوانان مشکل تر و فضای مناسب برای سودجویان و فرصت طلبان را فراهم می کنند.

در این میان خانواده هایی هستند که با همان حداقل جهیزیه ها حاضر به تشکیل خانواده هستند اما تمکن مالی آنها این امکان را از آنها سلب کرده است؛ آیا بهتر نیست خانواده هایی که جهیزیه های سنگینی برای فرزندانشان تهیه می کنند با کمی صرفه جویی در این امر بخشی از نیازهای تامین جهیزیه خانواده های کم درآمد را جبران کنند؟