به گزارش اشراف – سیده معصومه معاف رودپیشی، شهید صارمی به سال ۱۳۴۷ در روستایی از شهرستان بروجرد که از توابع استان لرستان است، به‌دنیا آمد. او در ۱۷ مرداد ۱۳۷۷ زمانی که در مزار شریف افغانستان خبرنگار و مسئول دفتر خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران بود در جریان کشتار دیپلمات‌های ایرانی به‌همراه هشت نفر از کارکنان سرکنسولگری ایران در این شهر توسط عوامل گروه طالبان به شهادت نایل شد.

مدت‌ها بود که از سرنوشت این ۹ نفر گزارشی منتشر نمی‌شد، تا اینکه پیکرهای بی‌جان‌شان در یک گور جمعی در خرابه‌های پشت کنسولگری یافت شد و در ۲۲ شهریور ۱۳۷۷ به تهران منتقل و به خاک سپرده شدند.

شورای فرهنگ عمومی ایران در اولین سالگرد شهادت محمود صارمی، ۱۷ مرداد را به پاس قدردانی از این مقام روز «خبرنگار» نام نهاد.

فقط خبرنگار؟

تا به حال این پرسش برایتان ایجاد شده که فقط خبرنگار محور اصلی یک خبر، گزارش، گفت‌وگو یا تحلیل خبری است؟ آیا اگر (درمواردی حروفچین،) ویراستار، صفحه‌آرا، دبیر سرویس خبری، دبیر تحریریه، سردبیر، مدیرمسئول یا خود موضوع خبری و حتی مسئول شریف بخش خدمات یا توزیع یا چاپخانه حضور نداشتند، (در مواردی هم بخش انفورماتیک) حضور خبرنگار به‌تنهایی می‌توانست موجب استحکام پایه‌های یک روزنامه، هفته‌نامه، ماهنامه یا مجله شود؟ بگذریم از اینکه تا اینجا فقط درباره رسانه مکتوب سخن گفته‌ایم نه رسانه‌های گوناگون تصویری که خود بحثی مجزا می‌طلبد…

اما وقتی پای پاسداشت به‌میان می‌آید و در مواقعی ارائه خدماتی چون برگه عبور یا کارت تردد یا حتی کارت‌بلیت مترو و اینترنت هدیه رایگان آیا عوامل پشت‌سنگر -که نقشی بسیار اساسی و حیاتی در پابرجا ماندن مطبوعات دارند- هم دیده می‌شوند و از آنان یادی می‌شود؟

شاید این جملات بخشی از درددل همکاران خدوم یادشده باشد که دیدید، پس روز خبرنگار روز تمام دوستان و همکاران پشت جبهه مطبوعات و رسانه خجسته باد.