به گزارش اشراف-وجیهه قاسمی، در تمام کشورها و جوامع محرومیت اقلیت‌ها به چشم می‌خورد؛ مثلا برخی از گروه‌های اقلیت نژادی و قومی که از امکانات یکسان در ایالات متحده آمریکا محروم هستند، عبارتند از: سیاه‌پوستان، سرخ‌پوستان، کوبایی‌ها، مکزیکی‌ها، آمریکایی‌های کم‌درآمد یا کم‌سواد.

همیشه اعضای گروه مسلط در جامعه احساس می‌کنند که گروه اقلیت امتیاز اقتصادی و اقتدارشان را  در معرض تهدید قرار می‌دهند. در همان حال اعضای گروه اقلیت احساس می‌کنند موانعی بر سر راه‌شان گذاشته می‌شود تا نتوانند پایگاه اجتماعی خود را بالا ببرند و سطح زندگی‌شان را ارتقا دهند. تنفر میان این دو گروه موجب می‌شود که برای اشتغال و دیگر امتیازات اجتماعی و اقتصادی با یکدیگر به رقابت بپردازند.

از دیگر سو گروه مسلط در جامعه ممکن است به سمت نژادپرستی برود، یعنی اعضای گروه اقلیت را به لحاظ هوشی پست‌تر بداند که نمی‌تواند خود را اداره کند و شایستگی مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی را ندارد. ممکن است گروه مسلط تاکید کنند که گروه اقلیت تحت نظارت و سرپرستی مستقیم قرار گیرند. همچنین این مسئله ممکن است باعث پیش‌داوری و قضاوت و شکل‌گیری مفروضاتی درباره یک عضو اقلیت جامعه قبل از اینکه واقعا با او ملاقاتی اتفاق بیفتد، شود.

به این ترتیب گروه اکثریت تلاش می‌کند گروه اقلیت را از بهره‌مندشدن آزادانه از مزایای اجتماعی به طرق گوناگون منع کند. این روند در افراطی‌ترین و منفی‌ترین حالت خود به قتل یا معدوم‌کردن یا راندن آن افراد از سرزمین‌شان و غصب اموال و دارایی و محل زندگی‌شان منجر خواهد شد. برخی از افراد گروه مسلط حتی ممکن است در نرم‌ترین حالت منطقه محل سکونت خود را از افراد اقلیت جدا کند یا وسایل، تسهیلات و خدماتی که به گروه اقلیت داده می‌شود، محدود شده یا نازل‌تر از گروه مسلط باشد.

چنانچه یک گروه قومی، نژادی یا مذهبی از گروه مسلط در جامعه به بهانه‌های مختلف طرد یا دسترسی‌هایش محدود شود، جامعه باید منتظر جدایی‌طلبی گروه اقلیت باشد. ایجاد سازمان‌هایی برای کمک به اقلیت‌های اجتماعی و بیان و پیگیری خواسته‌های آنها و نیز توجه به مشکلات این قشر یکی از مسائل مهمی است که باید در دستور کار هر جامعه‌ای باشد تا روح جمعی و انسجام ملی کشور حفظ شود.