مراسم تشییع پیکر زنده‌یاد این موسیقی‌دان امروز چهارشنبه ۱۳ دی در باغ هنر خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

منوچهر لشگری فرزند علی اصغر لشگری که از نوازندگان تار بود در سال ۱۳۱۴ در تهران متولد شد، از سن ۱۰سالگی نواختن نی لبک و فلوت را نزد پدر و در سن دوازده سالگی نواختن ویلن را نزد دایی خود جواد لشگری و پس از مدتی نواختن کمانچه سنتور و سه تار را نیز آموخت.

وی نواختن کمانچه را نزد علی اصغر بهاری و ویلن را نزد بزرگ لشگری و جواد لشگری و نی لبک و فلوت را نزد پدر خود علی اصغر لشگری آموخت. منوچهر لشگری در طول همکاری در رادیو از راهنمایی‌های مرتضی حنانه بهره جست.

منوچهر لشگری از سال ۱۳۳۳ به عنوان نوازنده فلوت در ارکستر ابراهیم منصوری و مرتضی محجوبی شروع به نوازندگی و بعد از آن در سال ۱۳۴۰ به عنوان نوازنده و آهنگساز در ارکستر شماره ۱ رادیو به رهبری حسینعلی ملاح و ارکستر نکیسا به رهبری مصطفی کسروی و ارکستر باربد به رهبری فریدون ناصری و فرهاد فخرالدینی و ارکستر سازهای ملی به رهبری مهدی مفتاح و همایون خرم ادامه داد.

منوچهر لشگری علاوه بر آهنگسازی، تنظیم بسیاری از آهنگ‌هایش را نیز خود به عهده داشته‌است، در این زمینه قطعاتی مانند موج در دستگاه شور، نسیم در آواز بیات ترک، شبنم در دستگاه چهارگاه، شکوفه در دستگاه ماهور و گلدونه در آواز دشتی که سالها آرم برنامهٔ راه شب رادیو بود، را می‌توان نام برد.

همچنین منوچهر لشگری دارای مقام درجه یک هنری (دکتری) در رشته موسیقی در زمینه آهنگسازی بود.