به گزارش اشراف- نرجس شهدوست، صدای چکش های ممتد روی فلزهای مسی و نقره  ، در فراغت بعد از نماز ظهر و عصر که بازار بزرگ نقش جهان تقریبا خالی از رهگذر می شود ، دستان ظریف زن بلوچی که با دقت سوزن های طلایی را بر روی پارچه محلی قرمز رنگ به نقش یک ماهی در می آورد ، صدای دفه روی دار قالی و لرزش زیبای نخ ها روی دار با هر حرکت دفه همه این ها یعنی هنر صنایع دستی ایران یعنی هنر هنرمندانی که تا امروز نسل به نسل صنایع دستی را زنده نگه داشتند .قومیتی یک زبان متقاوت ، فرهنگ متفاوت و فراتر از آن سوغات و صنایع دستی منحصر به فردی داریم .  صنایع دستی میراث این خاک پرگهر و زنان میراث دار این هنر لطیف و چشم نواز بودند . قومیت های مختلف در کشور ما آداب و سنت های متفاوتی دارند اصلا زیبایی ایران به همین وحدت در کثرت است و ما حالا در هر گوشه از کشورمان علاوه بر زبان متفاوت و فرهنگ متفاوت صنایع دستی منحصر به فردی هم داریم .

کافی است نیم نگاهی به فضای مجازی و کار آفرینی های دهه اخیر بیندازیم رشد چشم گیر آموزش صنایع دستی و اقبال اکثریت جامعه به محصولات سنتی ، ساخت دست انکار ناپذیر است . هنر هایی که این روزها بسیار رواج دارد و برای بانوان منبع در آمد بسیار خوبی است . مانتوهایی که  امروزه آینه کاری یا سوزن دوزی شده ، کیف هایی که روی آن طرح های اسلیمی یا حتی گلیم های ساخت دست کار شده است حتی در معماری و دکوراسیون داخلی نیز صنایع دستی در دهه اخیر به خانه هایمان راه پیدا کرده به طوریکه کاشی کاری های منقش و همچنین سفال های دست ساز امروزه در خانه کمتر ایرانی پیدا نمی شود .

گلیم، فرش، گبه، قلمزنی، شیشه‌گری، منبّت کاری، مینا کاری، سفال، چوب، خاتم کاری، ملیله دوزی و بسیاری دیگر از هنر هایی که فقط نزد ما ایرانیان است و بس همگی در زمره صنایع دستی به حساب می آیند .

نمی توان نقش هنر زنان در ترویج ، بقا و ظرافت صنایع دستی را کتمان کرد . زنان همیشه پیشگام در هنر بوده و هستند و امروزه ما کارگاه های بسیار زیادی را داریم که زنان گرداننده و کارآفرین این حوزه ها هستند بسیاری از این بانوان در سال های اخیر توانسته اند به بازارهای صادراتی جهان راه پیدا کنند و درخششی در بازار های جهانی داشته باشند .

باید بوسه زد به دست زنان و مردانی که با هنر خود فرهنگ‌های غنی می‌آفرینند؛ فرهنگ‌هایی گران‌بها، مختص هر سرزمین که سینه‌به‌سینه از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود تا برای همیشه زنده و پایدار در سطح جهان بدرخشد و مظاهری از عشق و هنر روح‌نواز را به نمایش بگذارد.

چیزی که صنایع ایران را منحصر به فرد میکند این است که هر کس در هر منطقه ای از این جعرافیا که قرار دارد صنایع دستی شهرش را با مواد اولیه همان شهر تولید میکند ، این یعنی استفاده از مواد بومی در تولید صنایع دستی و همین ویژگی باعث شده تا صنایع هر شهری روحی متفاوت داشته باشد و آنچه از دل و روح بر آید لاجرم بر دل نیز می نشیند .

گیوه بافی کرمانشاه ، احرامی بافی خوزستان ،حصیر بافی بوشهر ،جاجیم بافی خلخال ،چاروق دوزی قوچان و هزاران صنایع دستی ایران را میتوان نام برد که از مرزهای ایران پا فراتر گذاشته و راه به بازار های جهانی پیدا کردند راهی سخت و طولانی زیرا رقیبان شاید نبض بازار های خارجی را بلد بودند اما میبینیم که این هنر به قدری خیره کننده و درخشان است که هنر بومی بر بازاریابی جهانی غلبه پیدا کرده است .

نقش و نگار هایی که تنها عشق می تواند آنها را خلق و چشمانی را محو تماشای خود کند. دست سازه هایی که ذره ذره اش حکایت از دستانی دارد  سرشار از هنر و با نگاه به صنایع دستی ایران میتوان قاطعانه گفت که هنر نزد ایرانیان است و بس