به گزارش اشراف- مهتاب چابوک،‌ امیر طه نوروزی متخصص زلزله و طراح سازه در باب میزان مقاومت ساختمان ها در مقابل زلزله توضیح داد و اظهار داشت: وقتی سازه ای طراحی می شود، مقاومت لرزه ای آن در مقابل زمین لرزه مهم است؛ منتها مشکلی که امروز با آن رو به رو هستیم این است که سازه ای که متراژ ان ها کمتر از ۲ هزار متر باشد توسط شهرداری مورد بررسی قرار می گیرد و اگر بیش از ۲ هزار متر باشد، علاوه بر شهرداری کنترل و بررسی سازه از لحاظ مقاومت توسط نظام مهندسی انجام می شود.
وی افزود: برای سازه های کمتر از ۲ هزار متر هیچ نهاد کنترلی و تخصصی وجود ندارد چرا که در شهرداری نیروهای متخصص مثل نظام مهندسی حضور ندارد و در واقع کارمندان شهرداری برای کنترل های لرزه ای به روز نبوده و عقب هستند. به همین دلیل سازه های زیر ۲ هزار متر به راحتی تایید می شوند. بنابرین با توجه به این مساله، این سازه ها در مقابل زلزله خظرناک هستند، حتی ان هایی که نوساز هستند.این موضوع نگران کننده است و از شهرداری انتظار داریم که برای متراژهای پایین، نهاد کنترلی استانداردی مثل نظام مهندسی را جایگزین کند و یا خودش نیروهایِ متخصصی را استخدام کند که این کنترل با سطح خوب صورت گیرد.
این طراح سازه در ادامه با اشاره به اینکه مقاوم سازی ساختمان ها هزینه بالایی دارد و ساختمان های قدیمی در مناطق پایین هزینه لازم را برای مقاوم سازی ندارند، خاطرنشان کرد: بنابرین در این شرایط باید به دنبال راه حل جایگزین بود که به نظر من آموزش دادن به این افراد راه حل مناسبی است. متاسفانه هیچ وقت آموزش های لازم در این خصوص ارائه نشده و یا حتی اشتباه منتقل شده است. نتیجه این کم کاری این می شود که سال گذشته با انتشار خبر زلزله در تهران، شاهد خلق یک فاجعه بودیم؛ به طوری که امار ورودی بهشت زهرا روز بعد از این خبر، ۳ برابر افزایش یافت که آمار بسیار عجیبی است؛ چرا که زلزله تخریبی به همراه نداشت. ماجرا این بود که مردم پس از شنیدن خبر زلزله، سوار ماشین ها شده و به خیابان ها رفتند که منجر به بالا رفتن سطح الودگی هوا شد و در نهایت افراد آسیب پذیر فوت کردند.
وی درباره طرح های شهرداری در خصوص مقاوم سازی یا نوسازی بافت فرسوده و یا بازآفرینی ساختمان ها گفت: باید بدانیم طرح هایی که بار روی دوش مردم می اندازد از همین الان شکست خورده است. باید این را درک کنیم که مردم ما در شرایطی نیستند که خودشان را درگیر این موضوعات کنند و شهرداری میتواند یک طرح موفق بدهد و مسولیت و بار آن را به دوش بکشد؛ چه بار مالی چه انرژی های عملیاتی مثل نیروی متخصص و برای نهاد شهرداری با این گردش مالی سنگین این امر ممکن است. منتها طرح هایی که داده می شود اکثر مواقع روی ساختمان های شهرداری و عمومی کار می شود و زمانی که پای ساختمان های شخصی به میان می آید، افراد باید بودجه های شخصی بگذارند.
وی درباره اینکه برای ساخت سازه ای مقاوم و با کیفیت چه عواملی باید مورد توجه قرار گیرد و اینکه آیا معیارها استانداردهای لازم برای ساخت ساختمان در حال حاضر رعایت می شود؟ گفت: طراحی لرزه ای یک ساختمان فقط یک حلقه از زنجیره ساخت سازه خوب به شمار می رود. یعنی فقط در این شرایط یک حلقه را کامل می کنم و حلقه های بعدی در اجرا، نظارت و بازرسی نهادهای کنترلی کامل می شود. یعنی ممکن است در این میان با بهترین کیفیت طراحی را ارائه دهیم، اما حلقه های بعدی رعایت نشود و یا شاید در اجرا صلاحیت کافی وجود ندارد و یا در نهایت ناظر نظارت خوبی نداشته است. ساحتمان هایی که در دهه اخیر ساخته شده، در اجرا به مشکل خورده اند و استاندارد در ساخت آن ها رعایت نشده است. هنوز ساختمان های معیوبِ زیادی در شهر داریم که در بالاترین سطح از لحاظ طراحی لرزه ای بودیم اما تاثیر این سطح علمی را نمیبینیم؛ چون حلقه اجرا و گردش مالی رعایت نشده است.
نوروزی از فروش مهر و امضا توسط مهندسان با سابقه به مهندسان جوان خبر داد و آن را یک خطر بزرگ خواند و گفت: اگر مهندسی بخواهد، ساختمان بلندی طراحی کند باید حداقل بالای ۳۵ سال، دارای پایه یک پروانه اشتغال به کارمهندسی و سالها از مدرکش گذشته باشد. یعنی در واقع علم این فرد به روز نیست و فارغ التحصیل ۱۰ سال قبل است. بنابرین این فرد با علم ۱۰ سال پیش مهر و امضا می کند که یک فاجعه است و اتفاق دومی که می افتد
این است که مهر و امضای خود را به مهندس جوانی که علمش را دارد ولی اجازه مهر و امضا ندارد، می فروشد و این یک خطر دیگری محسوب می شود و یک حفره بزرگ در مهندسی امروز است.