به گزارش اشراف- خدیجه معینی: پتانسیل این پیشرفت به این معنی است که مقادیر فزاینده ای از برق خورشیدی می‌تواند بدون پنل‌های خورشیدی مبتنی بر سیلیکون تولید شود.

مواد جاذب نور جدید دانشمندان آکسفورد برای اولین بار به اندازه کافی نازک و انعطاف پذیر است که می‌تواند روی سطح تقریباً هر ساختمان یا شیء معمولی اعمال شود. با انباشتن چندین لایه جاذب نور در یک سلول خورشیدی (معروف به رویکرد چند اتصالی)، طیف وسیع تری از طیف نور مهار می‌شود و اجازه می‌دهد تا انرژی بیشتری از همان مقدار نور خورشید تولید شود.

این ماده پروسکایت لایه نازک به طور مستقل توسط مؤسسه ملی علوم و فناوری صنعتی پیشرفته ژاپن (AIST) برای ارائه بیش از ۲۷ درصد بازده انرژی تأیید شده است. این برای اولین بار با عملکرد PV سیلیکونی سنتی و تک لایه مطابقت دارد.

دکتر Shuaifeng Hu دانشجوی فوق دکتری در فیزیک دانشگاه آکسفورد، در این باره گفت:

تنها در طی پنج سال آزمایش با رویکرد انباشتگی یا چند پیوندی، راندمان تبدیل توان را از حدود ۶% به بیش از ۲۷% افزایش داده‌ایم، نزدیک به محدودیت‌هایی که امروزه فتوولتائیک‌های تک لایه می‌توانند به دست آورند.

ما معتقدیم که با گذشت زمان، این رویکرد می‌تواند دستگاه‌های فتوولتائیک را قادر به دستیابی به راندمان بسیار بیشتر، بیش از ۴۵ درصد کند.

تطبیق پذیری مواد بسیار نازک و انعطاف پذیر جدید نیز کلیدی است –این مواد با ضخامت کمی بیش از یک میکرون، تقریباً ۱۵۰ برابر نازک تر از ویفر سیلیکونی است. فتوولتائیک‌های موجود عموماً روی پانل‌های سیلیکونی اعمال می‌شوند، اما می‌توان آن را تقریباً برای هر سطحی اعمال کرد.

دکتر جونک وانگ، ماری اسکلودوفسکا کوری، عضو فوق دکترای فیزیک دانشگاه آکسفورد، گفت:

می‌توانیم تصور کنیم که پوشش‌های پروسکایت برای انواع وسیع‌تری از سطوح برای تولید انرژی خورشیدی ارزان، مانند سقف خودروها و ساختمان‌ها و حتی پشت تلفن‌های همراه، اعمال شود. اگر بتوان انرژی خورشیدی بیشتری را از این طریق تولید کرد، می‌توانیم در درازمدت نیاز کمتری به استفاده از پانل‌های سیلیکونی یا ساخت مزارع خورشیدی بیشتر و بیشتر را پیش‌بینی کنیم.

اخیراً تولید در مقیاس بزرگ فتوولتائیک پروسکایت را در کارخانه خود در براندنبورگ-آن-در هاول، نزدیک برلین، آلمان آغاز کرده است. این اولین خط تولید حجمی در جهان برای سلول‌های خورشیدی پشت سر هم «پروسکایت روی سیلیکون» است.