به گزارش اشراف- مریم صلحی: مادری به همراه دو فرزند خود، در زمانی که تمام مردم در اثر یک حمله ماهواره ای به بیماری بیخوابی مبتلا شده اند، در تلاش است تا دختر خود را که به این بیماری مبتلا نشده است از دست تمام کسانی که دختربچه را روزنه امید خود می دانند ، نجات دهد .

تصور کنید دیگر هیچ وقت نمی توانید بخوابید، اولین حسی که به ذهنتان می رسد چیست؟ می تواند مهیج باشد، چرا که زمان بیشتری برای انجام کارها در اختیار دارید و می توانید شبها در آرامش، کتاب بخوانید یا به سراغ فیلمی که مدت ها پیش  ضبط کرده اید و فرصت تماشای آن را پیدا نکرده اید، بروید. شاید بعد از مدتی خسته کننده باشد چرا که با برنامه روتین شما تداخل دارد، شاید هم فرصتی برای کار بیشتر و کسب درآمد باشد. تمام این اتفاقات فقط در شرایطی ممکن است رخ دهد که خستگی ناشی از بی خوابی بر شما غلبه نکرده باشد و همه وجودتان را فرا نگیرد، یعنی اگر بدن شما به خواب احتیاجی نداشته باشد. در غیر اینصورت بی خوابی یک بیماری برای یک فرد و در سطح وسیع تر یک فاجعه برای یک کشور محسوب می شود. در فیلم سینمایی بیداری، بی خوابی نه یک فرصت استثنائی بلکه یک فاجعه بزرگ است چرا که باعث تحلیل رفتن مغز و عدم تمرکز و توهم زایی و نهایتا مرگ جمعیت گسترده ای می شود. اگر بخواهم به فیلمنامه این داستان امتیازی بدهم، مسیر یکپارچه ای که داستان در طول فیلم حفظ کرده است می تواند تا حدی قابل قبول باشد؛ مسیری که مادر داستان به اتفاق دو فرزند خود طی می کند و با فداکاری ، دخترش را در خطر آزمایشات پی در پی می اندازد تا شاید به نسل بشریت کمکی کند ، اتفاقاتی که در این مسیر می افتد و خطراتی که آنها را تهدید می کند کاملا گویای پیشرفت بیماری است.

وقتی بیداری مانند ویروسی همه انسانها را در بر می گیرد مخاطب از داستان انتظاری جز مسیر درمان و بقا نخواهد داشت، پس تمام اتفاقات در راستای درمان پیش می رود و ساخت این مسیر داستانی، هم سخت است و هم آسان؛ چرا که مخاطب در طول فیلم، هیجان دلهره آور و امید برای بهبودی را کنار هم می خواهد ؛ یعنی در لحظه ای که نفسش در سینه حبس شده است روزنه امیدی ببیند و به قهرمان فیلم اعتماد داشته باشد و خلق این لحظات در یک داستان با سلسله اتفاقات تاثیرگذار اندک، سخت است، همچنین آسان است، چون مسیر خطی فیلم ، مشخص است و از هزاران انتخابی که می شد تخیل کرد، مشخص ترین آنها یعنی بیداری بیمارگونه، انتخاب شده است پس راهی جز درمان ندارد و پله های بعدی برای خلق یک داستان مشخص است، هرچند این مسیر انتخاب شده، می توانست چالش برانگیز تر باشد و اتفاقات فرعی زیادی داشته باشد تا لحظات مهیجی برای مخاطب رقم بزند اما سازندگان آن، مسیر کم خطرتری را برای آن در نظر گرفته اند.

در ابتدای فیلم این ویروس همگانی نتیجه یک حمله ماهواره ای معرفی می شود پس در این صورت مناطق دیگر دنیا که تحت حمله قرار نگرفته اند به زندگی عادی خود ادامه می دهند و شب ها به خواب می روند  و احتمالا با کمک خواستن از آنها و یا نقل مکان کردن به آن نقاط می توانستند درمانی برای این بیماری پیدا کنند اما ما هیچ اثری از ملت های دیگر نمی بینیم و سوال این است که اگر این بی خوابی یک حمله ماهواره ای است، پس چرا ارتباطی با مردم دیگر دنیا در فیلم دیده نمی شود؟

سوال بعدی که به ذهن هر مخاطبی می رسد این است که چرا کارکترهای فیلم بعد از یک شب نخوابیدن دچار خستگی بیش از حد می شوند؟ در حالی که خیلی از مردم به دلیل مشغله کاری ممکن است با یک فنجان قهوه یک شب را تا صبح بیدار بمانند تا پروژه ناتمام خود را پیش‌ببرند ، پس این حجم از خستگی در افراد و به هم ریختگی در خیابانها دقیقا بعد از شب اول، کمی عجیب و غیر قابل باور است، اگر قرار است داستان بلافاصله بعد از متوجه شدن موضوع بیماری، به چند روز بعد برود باید مخاطب را نیز در جریان بگذارند!

از زود به جریان افتادن فیلم که بگذریم ، خوابیدن متعدد ماتیلدا نظرمان را جلب می کند ، در حالت عادی یک فرد سالم علاوه بر خواب شب ممکن است چرتی هم در وسط روز داشته باشد اما این دختربچه در روز چندین بار به خواب می رود که به نظر اغراق آمیز است و این پرسش ذهن مخاطب را درگیر می کند که آیا کارگردان در خاص جلوه دادن کارکترماتیلدا ، موفق بوده است ؟

اگر از کارکتر نپخته و حضور بدون دلیل و بی تاثیر داج که جیل و دو فرزندش را همراهی می کرد هم بگذریم ، به علت خواب ماتیلدا می رسیم که متاسفانه در این بخش هم توجیه قابل قبولی نمی بینیم، اگر ماتیلدا به دلیل  تصادف و شُکی که به او وارد شده است مشکل خوابیدن ندارد، در جایی که ناگهان تمام اتومبیل ها خاموش می شوند و تصادفات زیادی رخ می دهد و بیمارستانها به یک باره شلوغ می شوند چرا این اتفاق برای مردم دیگر رخ نداده است؟ چراکه ماتیلدا نیز در یک تصادف بر اثر خاموشی اتومبیل از بیداری نجات پیدا کرده، پس می توان گفت علت خاص بودن ماتیلدا به اندازه کافی مخاطب را راضی نمی کند چون در وضعیت اضطراری پیش آمده، استفاده از دستگاه شُک برای هر کسی ممکن است اتفاق بیفتد.

ایده نخوابیدن جالب و هیجان انگیز است اما متاسفانه این موضوع جالب به خوبی ساخته و پرداخته نشده است و عدم حضور یک پادقهرمان، هیجان را از این فیلم گرفته است به نحوی که مخاطب چشم بسته پایان آن را حدس می زند.