به گزارش اشراف- سیده مهدیه قرشی: الجزایر به عنوان کشوری که در جریان اصلی رسانه های غربی بیش از حد برجسته نبوده، با این حال توجه ایالات متحده را به خود جلب کرده است، البته این توجه لزوما به جهت وجود دلایل منطقی و درست نبوده است. در واقع نزدیکی امریکا به الجزایر تا حدودی متاثر از فضای روابط این کشور با ایران و مهمتر از آن روسیه بوده و نگرانی های فزاینده ای برای امریکا ایجاد کرده است. با رشد روابط الجزایر با روسیه و ایران، نگرانی ها در غرب افزایش یافته، به طوری که در آوریل ۲۰۲۲، آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه از الجزایر بازدید کرد تا به روابط الجزایر با روسیه بپردازد.

ماه گذشته، الجزایر و مسکو تمرینات نظامی مشترکی را در دریای مدیترانه انجام دادند که باعث نگرانی ایالات متحده شد. چراکه براساس توافقات میان روسیه و الجزایر، انتظار می رود در ماه دسامبر، رئیس جمهور عبدالمجید تبون در سفر به مسکو قرارداد تسلیحاتی به ارزش بیش از ۱۲ میلیارد دلار امضا کند. این نشست پس از آن صورت گرفت که لیزا مک‌کلین نماینده (R-MI) در نامه‌ای به بلینکن، خواستار اعمال تحریم‌های ایالات متحده علیه الجزایر برای خرید تسلیحات روسی در سال گذشته شد. این در حالی است که الجزایر همچنان یکی از مهم ترین متقاضیان صنایع نظامی روسیه است و در آستانه تبدیل شدن به کشور آفریقایی با بیشترین هزینه های نظامی است. البته همزمان، الجزیره در اروپای جنوبی به دلیل برخورداری از ذخایر گاز طبیعی نیز اهمیت دارد. این کشور آفریقای شمالی در حال تبدیل شدن به بزرگترین تامین کننده گاز ایتالیا در سال ۲۰۲۳ است، و این واقعیتی است که برای روسیه کاملاً اشکار است.

در همین راستا، سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه اخیراً با رامتان لامامرا، همتای الجزایری خود درباره مسائل اقتصادی، از جمله تامین گاز به اتحادیه اروپا (EU) گفتگو کرد. پیش بینی می شود که روسیه با تقویت روابط خود با الجزایر، ممکن است بتواند الجزایر را وادار کند تا گاز خود را مانند گذشته به عنوان یک اهرم فشار استفاده کرده و ویرانی بیشتری بر شبکه انرژی اروپا و قیمت گاز طبیعی ایجاد کند. بر این اساس، ایالات متحده و اروپا باید قبل از اینکه خیلی دیر شود، دولت الجزایر را مسئول اقدامات خود بدانند.

همچنین مشارکت رو به رشد الجزایر با ایران در قالب جبهه پولیساریو، و دیگر بازیگران بی ثبات کننده، نیازمند نگاهی دوباره به اندیشه سیاست خارجی غرب است. اقدامات بی‌ثبات‌کننده و تمایل این کشور برای تسلیح کردن گازهایش، وضعیت پیچیده جهانی را تهدید می‌کند. در نهایت، خریدهای نظامی الجزایر بدون مجازات نمی تواند باقی بماند. معاملات تسلیحاتی قوانین ایالات متحده را نقض می کند و واشنگتن باید فورا تحریم ها را اعمال کند.

تمامی این موارد در شرایطی رخ داده که الجزایر روابط گرمی با روسیه و ایران دارد که هر دو مورد تحریم جامعه بین المللی هستند. مسلما، این روابط در مورد روسیه به طور تصاعدی رشد خواهد کرد و معاملات تسلیحاتی، که پیوسته و در حال افزایش هستند، اساس همکاری دو کشور خواهد بود. بدین ترتیب روسیه با مانورهای نظامی و تبادل اطلاعات، جبهه دیگری را تقویت خواهد کرد که از آن اروپا را هدف قرار دهد.

در عین حال، با وجود روابط الجزایر با ایران و پولیساریو، اروپا باید چشمان خود را به همسایه جنوبی دوخته و نسبت به تحرکات آن حساس باشد. علاوه بر تهدید فیزیکی که الجزایر ممکن است ایجاد کند، منابع گاز طبیعی الجزایر نیز ابزار دیگری را در زرادخانه آن فراهم می کند. چراکه الجزایر سابقا منابع گاز خود را به سلاح تبدیل کرده بود و بدون شک دوباره این کار را انجام خواهد داد. این در حالی است که این تصور که اروپا باید در آغاز ضعف خود به الجزایر، متحد روسیه، روی آورد، نتیجه معکوس و حتی خطرناک است. لذا زمان آن فرا رسیده است که ایالات متحده و اروپا بدانند که الجزایر چه چیزی را دنبال می کند، اقدامات احتیاطی لازم را در برابر جهت گیری جهانی آن انجام دهند و تحریم هایی را که قبلاً باید تحت قوانین ایالات متحده انجام می شد اعمال کنند.

منبع: نشنال اینترست/ Alex Grinberg