به گزارش اشراف-وجیهه قاسمی،در آغاز زندگی کودک از دیگران فرامی‌گیرد که چه رفتارهایی از او انتظار می‌رود و او دارای چه نوع شخصیتی است. کودکی که برای نخستین‌بار وارد دبستان می‌شود، نخستین تماس جدی خود را با یک سازمان رسمی اجتماعی شدن برقرار می‌کند اما حتی پیش از این دوران نیز کودک از طریق مناسبات متقابلی که در خانه و با اعضای گروه‌های هم‌بازی خود داشته، تا حدی اجتماعی شده است. چنانچه کودک بر طبق رفتارهای مورد انتظار عمل کند، آنگاه در همه موارد مشابه از اقبال و پاداش دیگران برخوردار می‌شود اما چنانچه کودک برخلاف انتظارات گروه رفتار کند، احتمالا چنین رفتاری، طرد او را از گروه را در پی خواهد داشت.

از آنجا که انسان به غرایز بسیار متنوعی مجهز شده است، برای آنکه بتواند به حیات خود ادامه دهد، به ناچار می‌آموزد که چگونه به دیگران بپیوندد و حتی برای رفع بنیادی‌ترین نیازهای خود با آنان همکاری کند. آنچه همکاری‌های میان افراد بشر و وابستگی متقابل آنان به یکدیگر را ممکن می‌کند، نظامی از الگوهای رفتار آموخته‌شده است که دیگر اعضای یک فرهنگ در آن سهیم هستند. این الگوهای رفتار مشترک یا معیارهای رفتار را «هنجار» می‌نامند.کودک از سنین پایین هنجارهای اجتماعی تاییدشده را کسب می‌کند و با این کار در فرایند اجتماعی‌شدن قرار می‌گیرد.

افراد بشر به‌تدریج با درونی‌کردن فرایند اجتماعی‌شدن می‌آموزند که چگونه به نیازهای زیستی خود به نحوی که از لحاظ اجتماعی پذیرفتنی باشد، پاسخ گویند. به این ترتیب نیازهای زیستی مانند تشنگی، گرسنگی و نیازهای جنسی به شیوه‌هایی ارضا می‌شوند که به باورها، ارزش‌ها و هدف‌های فرهنگی پذیرفته‌‌شده لطمه نزنند.

اهداف بنیانی فرایند اجتماعی‌شدن را می‌توان به شرح زیر خلاصه کرد:

• شخص باید مهارت‌های ضروری را که برای زندگی در جامعه لازم است، فراگیرد.
• شخص باید بتواند به صورت موثری با دیگران ارتباط برقرار کند و توانایی خواندن، نوشتن و سخن‌گفتن را پیدا کند.
• فرد باید بتواند نیازهای بدنی خود مانند را به شیوه‌های قابل قبول جامعه برآورده کند.
• فرد باید ارزش‌ها و اعتقادات اساسی جامعه را در ذهن خود متمرکز کند.

می‌دانیم که عواملی مانند خانواده، رسانه‌های اجتماعی و گروه همسالان بر نحوه اجتماعی‌شدن ما اثر دارند، بنابراین برای اینکه به اهداف اجتماعی‌شدن دست یابیم، لازم است تمام تمرکز خانواده‌ها بر عملکرد خود و چرخه ارتباطی درگیر با فرزندشان باشند تا منِ اجتماعی – جنبه‌ای از شخصیت فرد که هنجارها و ارزش‌های جامعه را منعکس می‌کند- پخته‌تری از خود بروز دهند.