به گزارش اشراف ـ فرزاد روستایی، مدرسه با ولوله و آتش سوزاندن دانش آموزان مدرسه می شود، با دویدن های بی امان وروجک هایی که آینده این کشور را می سازند. شاید این بچه ها را کمتر کسی باور داشته باشد جز پدر، مادر و معلم آن ها. پدر و مادر وظیفه دارند از فرزند خود حمایت کنند اما معلم باید سنگ زیرین آسیاب باشد. شمع باشد، بسوزد و دَم بر نیاورد. مگر معلم چه می کند که بسوزد! کنترل و درس دادن در کلاس ۳۸ نفره که به جرات می توان گفت چند نفر آنان برای درس خواندن به مدرسه نیامده اند، هنر است؟ هستند کسانی که می گویند، کاری نکرده وظیفه اوست. شک نکنید این افراد کسانی هستند که معلم را با مربی مهد کودک اشتباه گرفته اند.

انسان های عاشقی که باید بها علاقه خود را بپردازند. مگر معلم چه می کند که او را عاشق بنامیم!؟ آدم هایی که نصف روز سر کار می روند و حقوق کامل می گیرند مگر عاشق کار می شوند؟ آدم هایی که طی سال چندین بار افزایش حقوق آنان را در بوق و کرنا می کنند، در جامعه انگشت نما می سازند و دست آخر یک دهم مبلغ اعلامی را به فیش حقوق آنان اضافه می کنند، مگر مشکلی دارند؟

معلم فردی است که وقتی فیش حقوقی او دیده شود، هستند افراد کوته بینی که به دیده حقارت و تاسف با آنان نگاه کنند چون خط کش این افراد، دیگران را با طول تعداد رقم های حقوق آنان می سنجد! اگر گذر معلم به صف طولانی برخی ادارات بیفتد که احیانا زبانم لال، کارمندی فاسد داشته باشد. در هنگام رجوع برای انجام کار وقتی از وی پرسیده می شود که ” کار تو چیست” و پاسخ می دهد ” معلم ” می توان از نگاه طرف مقابل می توان مثنوی ۷۰ ناله نوشت! چرا که تیر او به سنگ خورده و از معلم جماعت آبی گرم نمی شود. پند و اندرز می دهند اما امکان دست به جیب شدن او در حد خرید چیپس و پفک می شود.

کرونا آمد و فرصت و تهدید را به همراه خود آورد. مدارس بسته شد. اقشار مختلف مردم مدتی خانه نشین شدند و معلم و دانش آموز همچنان. درس و مدرسه مدتی تعطیل شد که ناگهان دیگ عشق معلم به جوش آمد. از کلاس و میزو تخته  کوچ شد به فضای مجازی. هر معلمی با ابتکار خودش تدریس را آغاز کرد چرا که عقب ماندن تحصیلی دانش آموز در سال آتی ـ اگر جناب کرونا رخصت بازگشایی عطا فرماید ـ تاثیرگذار است. اگر علم آموزی ناقص، بی اهمیت و باری به هرجهت انجام شود، دانش آموزی با علم ناقص تحویل معلم بعدی و پایه بعدی می شود که نتیجه این دومینو می تواند لطمات جبران ناپذیری به بار آورد.

از تهدید گفتم. اگر دانش آموز دل به کار بدهد، آموزش تلویزیونی و نرم افزار بله می تواند کمک کند تا مطالب نیاموخته سال های قبل را دوباره بیاموزد و بر دانش خود بیافزاید اما اگر بازیگوشی پیشه کند و اولیا هم اهمیت ندهند، می تواند زنجیره آموزش قطع شده و آینده ای متفاوت برای محصل رقم بخورد.

امروز معلم عاشق از تمام داشته و نداشته خود، آگاهی و تجربه خود استفاده می کند تا آینده دانش آموز خود را تضمین کند. در حالی که اکثریت معلمان تدریس مجازی را تجربه نکرده بودند، محیطی فراهم شده که بیاموزند و آموزش دهند.

معتقدم اولیا به نحوه عملکرد معلمان اعتقاد و اطمینان دارند، آن دسته از کسانی که زحمت معلم را زیر سوال می بردند، در دوران کرونایی به سختی کار تدریس که مهم ترین رسالت معلم است، پی بردند. چرا که دانستن و آموزش دادن دو حیطه متفاوت است که توانایی و مهارت خاص خود را می طلبد.

امروز رسالت معلم تنها درس دادن و ” جمعه به مکتب آوردن شاگرد گریز پا نیست ” باید از تمام داشته و نداشته خود بهره گیرد تا موثر و درست آموزش دهد. اگر دانش آموزان در کلاس برای حل مساله گیر مي کردند و به چشم رقابت بهم نگاه می کردند. در این دوره ـ دوره کرونایی ـ مادران و گاهی پدران دوشادوش فرزند خود در جلسات دروس مجازی و به خصوص تصویری سیما حضور پیدا کرده و علم خود را به روز می کنند که دست آورد بسیار خوبی است. چرا به این نتیجه می رسیم، چون مسائل سخت را دانش آموزان، پاسخ درست می دهند! و این نشان از همفکری با والدین و همکلاسی ها دارد که باعث خرسندی است که ـ رقابت به رفاقت و همفکری تبدیل شده ـ مطلب درک می شود. من به عنوان یک معلم در مقابل چنین والدینی سر تعظیم فرود می آورم.

امسال روز معلم متفاوت از سال های قبل برگزار می شود. در حالی که این خادمین جامعه دل تنگ کلاس و مدرسه هستند. سکوت مطلق در مدارس حکمفرماست. دانش آموزان هم بیش از مربیان خود مشتاق بازگشایی مدارس هستند اما جبر زمانه طرحی دیر رقم زده است.

در پایان ضمن آرزوی سلامت برای همه همکاران امید دارم در سایه الطاف پروردگار متعال روزگار را به سلامت سپری کرده و دیگر شاهد روز معلم غریبانه و این چنینی نباشیم. روز معلم مبارک.