به گزارش اشراف- نسیم اسدپور: پنجم اردیبهشت ماه سالروز درگذشت «امیرحسین فردی» بود. نویسنده نام‌آشنا و سردبیر «کیهان بچه‌ها». زنده‌یاد فردی، نویسنده و فعال عرصه ادبیات داستانی بود که در سال ۱۳۲۸ در روستای قره‌تپه اردبیل چشم به جهان گشود.

امیرحسین فردی از روزنامه‌نگاران، نویسندگان و فعالان عرصه ادبیات داستانی ایران بود و سابقه حرفه‌ای درخشانی داشت. عضویت در حوزه اندیشه و هنر اسلامی، سردبیری و مدیرمسئولی «کیهان بچه‌ها» (به مدت ۳۱ سال)، مؤسس و مدیر مسئول کیهان علمی، مدیریت مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری، عضویت در شورای داستان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، عضویت در شورای داستان بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس، مسئولیت جشنواره انتخاب کتاب سال شهید حبیب غنی‌پور، مسئولیت شورای ادبیات داستانی نیروی مقاومت بسیج و مدیریت کارگاه قصه و رمان حوزهٔ هنری از سوابق مسئولیت‌های اجرایی وی بوده است.

وی از مؤسسین کتابخانه مسجد جوادالائمه (ع) در سال ۱۳۵۳ و تشکیل شورای نویسندگان آن مسجد است که در ادامه به حوزهٔ هنری پیوستند و از ستون‌های اولیهٔ این نهاد انقلابی بودند. بعدها با تشکیلاتی شدن حوزهٔ هنری و پیوستن حوزه به سازمان تبلیغات اسلامی، بطور مستقل به ادامه فعالیت پرداختند.

امیرحسین فردی پنجشنبه، پنجم اردیبهشت ۱۳۹۲، دچار مشکل تنفسی شد و در راه انتقال به بیمارستان لقمان درگذشت. علیرضا متولی زندگی‌نامه شخصی و حرفه‌ای وی را در قالب یک زندگی‌نامهٔ داستانی توسط انتشارات مدرسه برهان منتشر کرده که به چاپ چهارم رسیده‌ است.

* نفس گرم امیرحسین

محمد حمزه‌زاده از نویسندگان حوزه کودک و نوجوان درباره این شخصیت ادبی و در مصاحبه ای می گوید: در سال‌هایی که از درگذشت امیرحسین فردی می‌گذرد، جای چند دارایی خالی مانده است. این دارایی‌ها چه بودند؟ یکی نفس گرم و وجود انرژی‌بخش او در دایره‌ ادبیات داستانی کشور است. امیرحسین فردی یکی از ارکان خیمه‌ ادبیات داستانی انقلاب اسلامی بود. در سایه‌ او، چندین جمع‌واره و جلسه و محفل ادبی شکل گرفته بود که حیات این ادبیات را تضمین می‌کرد.

امیرحسین فردی که خود را مدیون انقلاب اسلامی می دانست، درباره تاثیر انقلاب بر زندگی خودش می‌گوید: «برای من و نسل من، پدیده‌ انقلاب، مثل آرزویی دور و دراز و دست ‌نیافتنی می‌نمود. دستیابی و تحققش را از محالات می‌دانستیم ولی در عین‌ حال، از سر تکلیف به‌ اندازه توانی که داشتیم بر سر پیمان ایستادیم و برای وقوع آن تلاش ‌کردیم و در ناباوری مطلق، اتفاق افتاد. ما آزاد شدیم. سرزمین‌مان آزاد شد. اشک شوق بر گونه‌ها جاری شد و من همان سال، نویسنده شدم. اعتمادبه‌نفس پیدا کردم. همه تابوها و طاغوت‌های ذهنی را شکستم و قلم به‌ دست گرفتم و نخستین داستان کوتاهم را نوشتم».

* به دنبال کشف استعدادهای ادبی 

امیرحسین فردی تأثیر بسزایی در کشف استعدادهای جوان داشت. محمد حمزه‌زاده در این رابطه گفته است: فهرستی بلندبالا از نویسندگان خوب کشور وجود دارد که اولین بارقه‌های موفقیت و استعداد آنان را استاد فردی کشف کرد. نام استاد فردی را در پیشانی بسیاری از جشنواره‌ها و محافل داستانی و پایه‌گذاری جوایز مختلف می‌توان دید. اصولا هیچ فرصتی را برای رصد و جست‌وجوی نویسندگان مستعد از دست نمی‌داد و مؤسس یا عضو هیئت تأسیس بسیاری از محافل، نشست‌ها، جلسات نویسندگان و شوراهای کارشناسی مؤسسات انتشاراتی در سالیان بعد از انقلاب بود و قدر این محافل را خوب می‌دانست. مشخصا جشنواره‌ کتاب شهید غنی‌پور و جایزه‌ داستان انقلاب حوزه‌ هنری دو نمونه‌ درخشان از موفق‌ترین جشنواره‌هایی هستند که فردی تأسیس کرد.

مصطفی رحماندوست، نویسنده و شاعر حوزه کودک و نوجوان هم در رابطه با شخصیت امیرحسین فردی می‌گوید: در میان تمام این فعالیت‌ها، من مایلم درباره جایزه ادبی شهید حبیب غنی‌پور صحبت کنم که امیرحسین آن را راه انداخت و ادامه داد.  حبیب غنی‌پور یک پسر جوان اهل قلم بود که وقتی من مدیر مجلات «رشد» بودم، با ما هم همکاری می‌کرد؛ بعدها به جبهه رفت و شهید شد؛ ایشان از بچه‌محل‌ها و به تعبیری از شاگردان فردی در مسجد جوادالائمه(ع) بود. این مسجد هم یک مسجد خاص بود و کتابخانه خیلی خوبی داشت و استعدادهای خوبی را پرورش داد به‌گونه‌ای که بعضی نویسندگان امروز ما حاصل آن حلقه و مسجد هستند که بخش هنری و ادبی‌اش را امیرحسین فردی اداره می‌کرد و حبیب غنی‌پور هم اهل آن گعده و آن جلسات بود.  چند سال بعد از اینکه حبیب شهید شد، امیرحسین فردی به این فکر افتاد که یک جایزه ادبی برای ادبیات کودکان و نوجوانان راه بیندازد و آن را به نام «جایزه ادبی شهید غنی‌پور» نامگذاری کرد.