کودکان با توجه به عنصري که در تصوير نقش غالب را داشته باشد در مورد تصويرها قضاوت مي‌کنند و اينکه کدام عنصر براي يک کودک نقش غالب دارد به ذائقه ي شخصي وي بستگي دارد.

بر اساس مطالعات و آزمایش های صورت گرفته کتاب و کتابخوانی به ویژه کتاب هایی با محتوای شخصیت پنداری به حیوانات و داشتن کاراکترها حیوانات بسیار مورد پسند کودکان بوده و این امر به تنهایی می تواند بر رشد آموزشی و اجتماعی افراد مبتلا به اوتیسم و مشکلات یادگیری تاثیر بگذارد.

این کتاب راویان متعددی دارد، راویانی به تعداد کسانی که این کتاب را خوانده‌اند، بیان زوایای گوناگون زندگی و هزارتوی های درهم‌تنیدۀ و غیر قابل انتظار آن. مثل احساس تنهایی در میان جمعی که خیلی دوستشان داریم. روایت به شکل خطی نیست و برای درک عمیق‌تر و همزاد پنداری زمان در آن عقب و جلو […]

ﯾﮑﯽ از ﮐﺎرﮐﺮدﻫﺎی ﻣﻬﻢ ﻗﺼﻪ ﮔﻮﯾﯽ، ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﮐﺮدن ﮐﻮدک ﺑﻪ ﮐﺘﺎب اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺧﺼﻮص زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﺼﻪای را ﺷﻨﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻌﺪ آن را در ﮐﺘﺎﺑﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ. ذﻫﻦ ﮐﻮدک ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﻗﺼﻪ ﻧﻈﻢ ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺣﺎﻓﻈﻪاش ﭘﺮورش ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ و ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ را ﺑﻬﺘﺮ درک ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد.

ویدا کریمی از تصویرگران کتاب کودک درباره رویای خود در دنیای تصویرگری گفت: برای تصویرگر رویاهای بسیاری وجود دارد، در ابتدا اینکه تصویرگر از نظر مالی امنیت داشته باشد تا مجبور به قبول کردن هر کتاب و داستانی نشود و زمان کافی برای تجربه و تمرین تکنیک های مختلف را داشته باشد. زیرا تصویرگرانی که فقط از این راه کسب درآمد دارند بسیار سخت است و موجب تکراری شدن کارهایشان می‌شود.

پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان گفت: برای شناخت مخاطب باید در دل‌مشغولی‌ها، سرگرمی‌ها، علایق و جهان آن‌ها سهیم شویم و از منابع معتبر، روش‌های ارتباط و کشف مخاطب کودک و نوجوان را بیاموزیم و تمرین کنیم.

شماهم فکر می‌کنید کودکان و نوجوانان امروز کتاب‌خوان نیستند؟ اما اتفاقاً این گروه سنی کتاب‌خوان، کنجکاو و پیگیر است. «روز ملی ادبیات کودک و نوجوان» بهانه خوبی است که کمی در خصوص این حوزه صحبت کنیم و بگوییم توجه به کتاب و خوراک ذهنی کودکان و نوجوانان باید اولویت برنامه‌ها باشد، در این مطلب قصد داریم چند مورد از علل پرهیز کودکان و نوجوانان با دنیای قصه و کتاب را با هم مرور کنیم.

آویسا شرفی، نویسنده کتاب «جادوگر واقعی» درباره انتخاب موضوع این کتاب گفت: هدفم قلقلک‌دادن ذهن مخاطبان این کتاب است تا به این موضوع فکر کنند که آیا برای انجام‌دادن یک کار مفید و مثبت باید یک قدرت خاصی داشته باشیم یا باید از همین توانایی خدادادی بهره ببریم تا آدم مفیدی برای خودمان و دیگران باشیم؟