جای خالی مدافع ایمان و آرمان و پرچمدار مکتب تفکیک، بیش از پیش در جامعه فکری و مذهبی ایران حس می شود. مرحوم علامه محمدرضا حکیمی در حالی رخت از این دنیا بربست که با میراث جاودانه خود «الحیات»، همیشه در جامعه شیعی و اسلامی، حیات ابدی دارد. چندی پیش به مناسبت فقدان فیلسوف عدالت، خاطراتی چند از ایشان که به یاد داشتم را قلمی کردم که گزیده ای از آن در پی می آید: