بازپخش دوباره سریال‏‌های «سال‌های دور از خانه» و «جواهری در قصر» که در ایران به سریال‏‌های «اوشین» و «یانگوم» شناخته می‌‏شوند، یک جور بازگشت تلویزیون به دهه‌های ۶۰ و ۷۰ است که سریال‌‏های ژاپنی و کره‌‏ای در میان سریال‌‏های خارجی هژمونی داشت. گرچه در سه دهه اخیر این سریال‌‏های شرق آسیا بودند که همواره بر مجموعه‌های نمایشی تلویزیون حاکم بودند و به نظر می‌‏رسد مسئله صرفاً در سویه‌‏های دراماتیک و سینمایی قابل توضیح نباشد و باید فراتر از عوامل درون‌متنی این سریال‏‌ها به این پرسش پاسخ داد که چرا سریال‏‌های شرق آسیایی در ایران این همه طرفدار پیدا کرد؟