ثروتمندان می‌گذارند پولشان برای آن‌ها کار کند، درحالی‌که فقرا و طبقه متوسط برای پول کار می‌کنند. همه ما می‌دانیم که مردم می‌توانند تغییر کنند. افراد زیادی را دیده‌ایم که از لحاظ شخصی و مالی تکامل می‌یابند و مسیر زندگی‌شان عوض می‌شود. پس چرا افراد بیشتری از طبقه اجتماعی که در آن زاده شده‌اند فراتر نمی‌روند؟

محققان استرالیایی هشدار می‌دهند که کودکانی که مدت طولانی را در مقابل نمایشگر دستگاه‌های الکترونیکی می‌گذرانند، لحظات مهمی را برای رشد مهارت‌های زبانی خود از دست می‌دهند. دانشمندان در مقاله‌ای که در مجله انجمن اطفال آمریکا منتشر شد، گفتند که در طول زمانی که کودکان در مقابل تبلت یا کنترل پنل می‌گذرانند، کمتر با بزرگسالان ارتباط برقرار می‌کنند، کلمات کمتری از والدین خود دریافت می‌کنند و کمتر به مکالمات گوش می‌دهند؛ که یک عنصر ضروری برای ایجاد مهارت‌های زبانی آنهاست. این فرآیندی است که می‌تواند به تعویق بیفتد.

با گذشت چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، تقابل انقلاب اسلامی با جهان استکبار در عرصه فرهنگی، وارد فاز جدیدی شده و «سبک زندگی» به محل مناقشه این دو جبهه تبدیل شده است.

تلویزیون، رادیو، بیلبوردهای تبلیغاتی و روزنامه‌ها و جاهای دیگر، مدام مردم را به مصرف بیشتر تشویق می‌کنند. اما این حجم از تبلیغ مصرف‌گرایی، چه نسبتی با «سبک زندگی ایرانی و اسلامی» و «الگوی اسلامی پیشرفت» دارد؟

دروغ‌گویی اگرچه پدیده‌ای فراگیر در سراسر جهان است اما ریشه‌ای تاریخی در جامعه ایرانی دارد. یکی از ریشه‌های مهم در دروغ‌گویی، موضوع تظاهر و ظاهرسازی افراد است.

صداقت و راستی در حالی در آموزه‌های دینی و باورهای اخلاقی جامعه مورد تاکید فراوان قرار گرفته است که بررسی ارتباطات اجتماعی و خانوادگی در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که «دروغ» به‌عنوان یک صفت ناپسند و مذموم در تعامل‌های اجتماعی بیش‌ازپیش گسترش پیداکرده است. اما چرا دروغ به نُقل زبان ایرانی‌ها بدل شده است؟