رضایی در “زایو” کوشیده که بلندپروازانه و آرمان خواهانه از بند فضاسازی های هنرمندان غربی رهایی یابد و حرفی نو بزند اما در ترسیم فضای سال ۱۴۲۰ و توصیف شرایط آن دوران موفق نشده تخیل خود را آزاد بگذراد و فضایی را به مخاطب معرفی می کند که احتمالا عینا نمونه آن را بالاخره در یک داستان یا فیلم غربی دیده است.