22 اسفندماه در تقویم ملی ما با عنوان «روز بزرگداشت شهدا» نامگذاری شده است؛ شاید این سوال برای خیلیها پیش بیاید که مگر تکریم و بزرگداشت شهیدان سرافراز این مرز و بوم محدود به یک روز است که یک روز از 365 روز سال برای این مسئله اختصاص یافته است؟! حقیقت هم همین است؛ این روز بخاطر سالگرد تاسیس نهاد مقدس «بنیاد شهید و امور ایثارگران» تنها بهانه و نمادی است برای بزرگداشت مقام شهیدان، وگرنه کیست که متوجه نباشد که یاد و نام شهیدان در هر لحظه و هر مکان باید در این آب و خاک جاری باشد تا جلوی بسیاری از مشکلات و آفتها را بگیرد.
یکی از دهها نهاد فرهنگی که در بستر انقلاب اسلامی متولد شده و در چهار دهه گذشته، برکات فراوانی هم از جانب آن به سطح جامعه سرازیر شده، «شورای عالی کانونهای فرهنگی هنری مساجد» بوده است؛ نهاد ارزشمندی که با هدف استحکام پیوند نسل نوجوان و جوان با «مسجد» و نهاد دین تاسیس شده و صدها هزار جوان فعال فرهنگی و اجتماعی در چهار دهه گذشته، حاصل فعالیت این نهاد بودهاند. جوانانی که هرکدام، توان و استعداد ایجاد تحول معنوی و فرهنگی در یک جمع جدید را دارند و در این روزگار حساس که نبرد فرهنگی دشمن به مراتب پیچیدهتر و سنگینتر از گذشته شده است، وجود آنها برای جامعه حیاتیتر و مهمتر از قبل شده است.
مدتی قبل بود که با دوستی صمیمی و دغدغهمند نسبت به مسائل کشور و نظام، درباره اغتشاشات مهر و آبان و تاثیرات آن بر آینده کشور صحبت میکردیم. آن دوست در آن صحبت حرفی زد که ابتدا قدری تعجب کردم، اما چند روز پیش درستی حرف و پیشبینی او برایم آشکار شد. او میگفت، اولین نتیجه اغتشاشات اخیر این است که راهپیمایی 22 بهمن امسال به مراتب از سالهای قبل پرشورتر برگزار خواهد شد و مردم بیشتر خواهند آمد.
ماه رمضان بهار قرآن است. این توصیف برگرفته از روایتی از امام محمد باقر (ع) است که حضرت میفرماید:« لِكُلِّ شَيْءٍ رَبِيعٌ وَ رَبِيعُ الْقُرْآنِ شَهْرُ رَمَضَانَ برای هر چیزی بهاری است و بهار قرآن ماه رمضان است.» ماه رمضان ماه نزول قرآن است، چنانکه خداوند متعال فرموده:« شَهْرُ رَمَضانَ الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقان... ماهِ رمضان است ماهى كه قرآن، براى راهنمايى مردم، و نشانه هاى هدايت، و فرق ميان حق و باطل، در آن نازل شده است.»
رجب، شعبان و رمضان هر سه ماه هایی هستند که اگر قدرشان دانسته شود بهترین توشه ها را میتوان از آن ها برچید. از ماه رجبی که ندای «أین الرجبیون» آن فلک را پر میکند تا شعبانی که بهترین اعیاد شیعه در آن قرار دارد. اعیادی که دل های مؤمنین را شاد میکند و شعف و سر زندگی به زندگیشان میبخشد.
انقلاب اسلامی ایران که در سپیدهدم 22 بهمن 1357 به دست ملت رنجکشیده ایران و به رهبری امام امت خمینی کبیر (ره) به ثمر نشست، حالا به درختی تناور و پرثمر تبدیل شده و قدم در مسیر چهل و پنج سالگی خود گذاشته است.
بیانات هفته گذشته رهبر حکیم انقلاب در جمع مردم اصفهان که در سالروز حماسه 25 آبان این شهر (تشییع 370 شهید عملیات محرم در سال 1361) مطرح شد، مثل همیشه حاوی نکات مهمی بود که توجه به ابعاد مختلف آنها میتواند هم ریشه بسیاری از مسائل کشور را مشخص کند و هم راه حلها را نشان دهد و پیش روی مردم و مسئولان قرار دهد.
24 آبان ماه سالروز ارتحال بزرگمردی از سلاله سادات و از تبار عالمان روشنضمیر است که وجود او و مشرب علمی و معرفتیاش در دوران معاصر، تحولی عمیق و ماندگار در کرسیهای علمی و دینی به وجود آورد و آثار ماندگار ایشان در حوزه فلسفه، عرفان، فقه و اصول و تفسیر قرآن کریم، تا چرخ روزگار در چرخش است، دل و جان مشتاقان معرفت و دانایی را سیراب میکند.
نام حضرت ابوالفضل العباس علیهالسلام برادر باوفای سالار شهیدان حضرت امام حسین علیه السلام، همیشه در کنار نام و یاد سیدالشهداست، اما این فقط مربوط به محرم و ایام مصیبت نیست، بلکه ایام شادی و ولادت این دو برادر نیز پشت سر هم است. روزهای اول ماه شعبان، ماهی که پیامبر (ص) آن را متعلق به خود میدانستند، ایام ولادت سه نور آسمانی است؛ ولادت امام حسین (ع)، حضرت ابوالفضل العباس (ع)، امام سجاد (ع) و در نیمه شعبان هم میلاد حجت خدا امام زمان (عج).
اگر او نبود، پیام عاشورا هرگز به گوش جهانیان نمیرسید؛ پیامی که اسلام را زنده نگه داشت و حق و حقیقت را آشکار کرد. پیامی که آزادی به همراه داشت و آزادگی. او دختر شیر خدا بود اما خود شیرزنی بود که لحظهای برادر و امام زمانش را تنها نگذاشت. شیرزنی که درس ولایتمداری را از مادر شهیدِ خود آموخته بود؛ او زینب بنت علی (ع) است.