«حسین قربان‌زاده خیاوی» نویسنده «رد انگشت‌های اصلی» برنده جایزه رمان نوجوان شد.

“کفشی که لانه‌ی خانم مرغه شد” عنوان یکی از آثار سمیه سیدیان است که در انتشارات مهرک (سوره مهر کودک و نوجوان) به چاپ رسیده است. این کتاب مصور، درباره خانم مرغی است که در یک حیاط با حیوانات دیگر زندگی می‌کند. او خانه‌ای ندارد و به دنبال خانه می‌گردد.

تنها چند گزینه برای بانک مرکزی اروپا باقی مانده است تا از بدتر شدن بحران جلوگیری کند.

در سال‌های اخیر فعالان موسیقی ایرانی و به‌خصوص خوانندگان جوان این عرصه مدام مورد نقد قرار گرفته و بسیاری گفته‌اند، آن‌ها از مسیری که باید خارج شده‌اند و فعالیت‌هایشان حتی دیگر موسیقی موسیقی ایرانی هم محسوب نمی‌شود. هرچند باید موسیقی اصیل را کاملا حفظ کرد و به این نکته دقت داشت که باید نگاه موزه‌ای هم به آن داشته و همان‌طور که هست برای حفظ و نگاهداشت ارائه‌اش به نسل‌های آینده تلاش کرد. اما اگر بخواهیم نگاهی بیندازیم به روندی که طی چند دهه گذشته میان مردم و موسیقی ایرانی گذشته است، نکات جالبی را می‌بینیم.

«پسرهای ننه‌عبدالله» خاطراتی خواندنی و پرجزئیات از رزمیدن پسرهای ننه عبدالله در خرمشهر و روزهایی است که مردم با چنگ و دندان شهرشان را حفظ کردند. «سعید علامیان» از خاطره‌نگاران پرکار حوزه جنگ است و در آخرین اثر خود به خاطرات محمدعلی نورانی پرداخته است.

کتاب «مردان آب؛ مردان آهن» قسمت‌هایی از نبردهای ماندگار را برای نسل‌های بعد از جنگ تشریح می‌کند تا ملت بزرگ و سرافراز کشور ایران قهرمانان و رزمندگان و حافظان حدود و ثغور میهن را بشناسند. در ادامه به معرفی دیگر آثاری از شرح دلاوری‌های این دریادلان می‌پردازیم.

با عکس آقای لبخند این روزها که تصویرش دست‌به ‌دست می‌چرخد، بیشتر آشنا شوید.

مجتبی عسگری خواننده موسیقی ایرانی است. از شاگردان خلف زنده‌یاد محمدرضا شجریان که سال‌هاست بی‌حاشیه و با جدیت کار می‌کند و هیچ وسوسه‌ای تاکنون او را از کار تخصصی در عرصه آواز دور نکرده است. البته او شاگردی بزرگان دیگری چون حسین عمومی و رضا طباطبایی را هم کرده و به همین دلیل نگاه و نظری هم به مکتب آوازی اصفهان دارد.

“رونی یک پیانو قورت داده” عنوان یکی از آثار تیمور آقامحمدی است که در انتشارات مهرک (سوره مهر کودک و نوجوان) به چاپ رسیده است. این رمان با لحنی ساده اما طنازانه، به بیان دغدغه¬های یک نوجوان چهارده ساله می¬پردازد.

کارکرد و وظیفه دانشگاه صرفا تربیت تخصصی و ارائه دانش تخصصی به جوانان نیست، اما در کشور ما دیگر کارکردهای دانشگاه مورد غفلت قرار گرفته که البته به این دلیل است که این نهاد به‌عنوان نماد مدرنیته وارد ایران شد و در بدو ورود نیز نام مناسبی برای آن انتخاب نشد. دلیل این نامگذاری نیز به گذشته تمدنی ما و کارکرد مدرسه و مکتب بازمی‌گشت و در آن زمان آشنایی دقیقی نسبت به ابعاد مختلف دانشگاه وجود نداشت و از این نهاد تعلیم و تربیت برداشت ناقصی شد.