نیل اسملسر، جامعه‌شناس 6 شرط را به عنوان عوامل اولیه و تعیین‌کننده رفتار جمعی ذکر کرده است:

برخی گمان می‌کنند که گیاهان دارویی و دارو‌هایی که پایه گیاهی دارند، نمی‌توانند مشکلی برای سلامت ایجاد کنند و بر این باورند که مصرف گیاهان دارویی اگر فایده نداشته باشد، ضرر هم ندارد؛ در حالی که گیاهان دارویی و دارو‌های گیاهی هم مانند هر داروی شیمیایی، عوارض خاص خودشان را دارند و لازم است پیش از مصرف، نسبت به آن‌ها آگاهی کافی پیدا شود.

بیایید نگاهی بیندازیم به خساراتی که صنعت مد در حال وارد کردن به محیط زیست ما است؛ چراکه نساجی یکی از آلاینده‌ترین صنایع است که سالانه 1.2 میلیارد تن گاز گلخانه‌ای اولیه، یعنی دی اکسید آزاد می‌کند. این میزان حتی بیشتر از مقداری‌ست که پروازهای بین‌المللی و حمل و نقل دریایی منتشر می‌کنند.

مهاجرت و ورود اتباع خارجی به هر کشوری همانند یک تیغ دو لبه است؛ از یک طرف فرصت ورود سرمایه انسانی، نیروی کار ارزان و کمک به رشد اقتصادی است و از یک طرف هم مسائل اجتماعی و امنیتی ناشی از افزایش حضور اتباع بیگانه است. اینکه کدام یک از این دو لبه، جلوه نمایان‌تری در یک کشور داشته باشد، بستگی به قوانین و مقررات مهاجرتی و نحوه اداره جمعیت اتباع در یک کشور دارد. اما سولا اینجاست که کدام جلوه در کشور ما پر رنگ‌تر است و آیا بسترهای لازم در کشور برای پذیرش اتباع در تعداد زیاد وجود دارد یا نه؟

هنگامی که افراد خود را در وضعیت مایوس‌کننده‌ای می‌بینند، جنبش نمایشی پدید می‌آید افرادی که در جنبش اجتماعی نمایشی شرکت می‌کنند، می‌خواهند به مردم بگویند که بینش‌شان نسبت به یک واقعیت نامطلوب اجتماعی تغییر یافته است اما خود عملا این واقعیت را دگرگون نمی‌کنند.

خودکفایی جمهوری اسلامی ایران در تولید دارو به نقطه ای رسیده که اکنون بیش از 40 کشور دنیا مشتری داروهای ایرانی هستند.

قیمت اجاره بها در شهرها روز به روز در حال افزایش است و قدرت مالی مردم هم روز به روز در حال کاسته شدن است؛ علاوه بر این ساخت و سازها هم با نیاز مردم همخوانی ندارد. رشد جمعیت شهرهای بزرگ چند برابر رشد ساختمان‌سازی‌هاست و همین مسئله به رشد حاشیه‌نشینی و سکونت‌های غیررسمی منجر شده است. آسیب‌های فراوان حاشیه‌نشینی، دامنه‌های بسیاری دارد که حادثه مردادماه امسال در خلازیل بخش کوچکی از حواشی این آسیب‌هاست.

این روزها  هرکسی را ببینم که جلوی در حیاط خانه‌اش را با آب جارو می‌کند، ناخودآگاه به او می‌گویم «آب نداریم... چرا با آب جارو می‌کنید؟» لحن آمیخته با خواهش و ترسی دارم اما اغلب واکنش‌ها منفی‌ست. مثل آن آقایی که خانه‌اش در بالای شهر بود و با  عصبانیت گفت: «خانه خودم است!» با لحن آدم پولداری که بی‌هیچ نگرانی می‌تواند آبهای کل محله‌اش را بپردازد. پس وقتی پول آب را می‌پردازد به من ربطی ندارد چقدر مصرف می‌کند. این اتفاق بارها برای من افتاده و گمان می‌کنم باید کنار شعار «آب هست ولی کم است» یک جمله دیگری هم اضافه کنیم‏؛ «زمان برای حل بحران آب هست‏، ولی کم است!» چون تا 20 سال آینده جزو اولین کشورهای خشک در دنیا می‌شویم.

رئیس مرکز اورژانس تهران از ثبت یک رکورد تازه در انجام عملیات های هوایی اورژانس خبر داده است.

رشد و پیشرفت نظام سلامت کشور اکنون به مرحله ای رسیده است که این حوزه توانسته درآمد میلیارد دلاری برای کشور به ارمغان آورد.