تمرکز و متخصص شدن در یکی دو موضوع خیلی بهتر است از تحمل اضطراب همه‌چیز دان بودن سطحی.

وزیر کشور خواستار عملیاتی بودن پژوهش‌ها و پاسخگویی به نیازهای دست‌اندرکاران شد و با تاکید بر التزام به ویژگی‌های نظام اداری، گفت: نظام اداری محل تحرکات سیاسی نیست بلکه باید به مردم خدمت کند.

رییس مرکز مدیریت بیماری‌ های واگیر وزارت بهداشت با بیان اینکه موج آنفلوآنزا اواخر آذرماه فروکش می کند، گفت: این بیماری از ۶ هفته گذشته شدت بیشتری پیدا کرده و دو سوم بستری های ناشی از بیماری های تنفسی در مراکز درمانی را شامل می شود.

بیش از 11 سال از شروع به کار دانشگاه فرهنگیان می‌گذرد؛ قرار بود این دانشگاه سالانه 25 هزار دانشجو بگیرد و اگر این روند طی شده بود، حالا پس از 10 سال، حداقل 250 هزار معلم جوان، آموزش دیده و متخصص، در کلاس‌های درس حضور داشتند اما اهمال در پذیرش دانشجو - معلم باعث شده تا حالا، در شروع سال تحصیلی، 23 هزار کلاس درس بدون معلم بماند و آموزش و پرورش هم در مجموع 300 هزار مورد کمبود معلم داشته باشد.

«باید کاری کنیم که بالاخره حجم ورودی پرونده‌ها به دستگاه قضایی کم شود.» این عبارت را رئیس قوه قضاییه در همین روزهای اخیر بیان کرده است و البته اولین بار هم نیست که چنین موضوعی بیان می‌شود و پیش از این نیز بارها مطرح شده است. اما چرا مدام تکرار می‌شود و به جایی نمی‌رسد.

پس از چندین سال، تجربه‌های موفق، ناموفق و رها شده، بالاخره باشگاه آموزش و رسانه (باور) در جمعیت هلال‌احمر شکل گرفت تا بتواند یک مسیر تعاملی و ارتباطی دو طرفه را در حوادث، بحران‌ها و پیشامدهای عمومی  ایجاد کند.

نیل اسملسر، جامعه‌شناس 6 شرط را به عنوان عوامل اولیه و تعیین‌کننده رفتار جمعی ذکر کرده است:

برخی گمان می‌کنند که گیاهان دارویی و دارو‌هایی که پایه گیاهی دارند، نمی‌توانند مشکلی برای سلامت ایجاد کنند و بر این باورند که مصرف گیاهان دارویی اگر فایده نداشته باشد، ضرر هم ندارد؛ در حالی که گیاهان دارویی و دارو‌های گیاهی هم مانند هر داروی شیمیایی، عوارض خاص خودشان را دارند و لازم است پیش از مصرف، نسبت به آن‌ها آگاهی کافی پیدا شود.

بیایید نگاهی بیندازیم به خساراتی که صنعت مد در حال وارد کردن به محیط زیست ما است؛ چراکه نساجی یکی از آلاینده‌ترین صنایع است که سالانه 1.2 میلیارد تن گاز گلخانه‌ای اولیه، یعنی دی اکسید آزاد می‌کند. این میزان حتی بیشتر از مقداری‌ست که پروازهای بین‌المللی و حمل و نقل دریایی منتشر می‌کنند.

مهاجرت و ورود اتباع خارجی به هر کشوری همانند یک تیغ دو لبه است؛ از یک طرف فرصت ورود سرمایه انسانی، نیروی کار ارزان و کمک به رشد اقتصادی است و از یک طرف هم مسائل اجتماعی و امنیتی ناشی از افزایش حضور اتباع بیگانه است. اینکه کدام یک از این دو لبه، جلوه نمایان‌تری در یک کشور داشته باشد، بستگی به قوانین و مقررات مهاجرتی و نحوه اداره جمعیت اتباع در یک کشور دارد. اما سولا اینجاست که کدام جلوه در کشور ما پر رنگ‌تر است و آیا بسترهای لازم در کشور برای پذیرش اتباع در تعداد زیاد وجود دارد یا نه؟