به گزارش اشراف ـ فرزاد روستایی، هیچ پدر و مادری از تحصیل فرزند خود ناراحت نمی شود اما تصور حضور ۴۰ دانش آموز در یک کلاس در بسته بدون تهویه مناسب هوا، فکر او را مشغول می کند.

از اسفند ماه کرونا ” میهمان ناخوانده ” جهان شده و تا امروز ادامه دارد، این ” درد مشترک ” باعث شده تا لایه های مختلف زندگی انسان ها دچار تغییرات و تحولات گوناگونی شود. یکی از این تغییرات تاثیرگذار، تعطیلی مدارس بود. اگرچه دوری از محیط درس ناخوشایند بوده اما اولیا دلخوش بودند که فرزندان آنها در معرض خطر نیستند. در این مدت بارها صحبت از بازگشایی مدارس شد ولی عملی نشد تا گوشه ای از نگرانی اولیا کاهش یابد، البته اولیایی عنوان می داشتند با وضعیت موجود ـ شیوع کرونا ـ در صورت باز شدن مدارس فرزند خود را به مدرسه نمی فرستند!

خبر بازگشایی مدارس خیلی هم خوب است اما تصور کنید تفهیم این مطلب به دانش آموز که به وسایل دیگری دست نزن، از دوست خود فاصله یک متری نیمی را رعایت کن، دست خود را مدام ضدعفونی کن، فقط خوراکی خودت را بخور، میز خود را ضدعفونی کن و بسیاری از این دست مطالب. باید فکر کنیم که رعایت پروتکل های بهداشتی در مدارس توسط دانش آموزان سال اول ابتدایی شدنی است!؟ اضافه کنید به این موارد شیطنت های دانش آموزان سال های پنجم ابتدایی به بالا را که مراقبت های بهداشتی را در حد ” ماموریت غیر ممکن ” مشکل می کند.

اولین راه حل تقسیم کلاس به دو گروه و حضور یک روز در میان دانش آموزان به منظور خلوت شدن کلاس است که به هیچ عنوان پاسخ مطمئنی به پرسش های پاراگراف بالا نیست. اگر حضور اولیا را کنار دانش آموزان ـ سال های اول و دوم ابتدایی را ـ در کلاس درس مد نظر قرار دهیم، از نظر حرفه ای و راندمان حرفه ای، کار درستی نیست و تضمینی هم برای همکاری موثر اولیا وجود ندارد.

راه دیگر، ترکیبی از حضور دانش آموزان و نرم افزار ” شاد ” مد نظر بود که تا حدی معقول به نظر می رسد. باید در نظر داشت، از نظر محتوای درسی، تدریس بسیاری دروس نظری در ” شاد ” شدنی است اما درس ریاضی از معدود درسی است که نیاز به حضور در کلاس دارد تا ابهامات و اشکالات دانش آموز حل شود.

راه سوم در صورت اوج گرفتن دوباره کرونا که با توجه به رفتار غیر مسئولانه ـ رعایت نکردن موارد ایمنی و بهداشتی ـ در جامعه محتمل است، پناه بردن به فضای مجازی است.

راه اول  و دوم زمانی شدنی است که والدین به عنوان الگوهای تربیتی فرزندان پروتکل های بهداشتی را رعایت کنند. به نظر شما با توجه به رعایت نکردن موارد ایمنی در جامعه توسط والدین می توان انتظار داشت، دانش آموزان در مدرسه رفتاری متفاوت از رویه والدین در پیش گیرند؟

کم نیستند خانواده هایی که در ایام کرونا بارها به مسافرت رفته اند و این رویه غلط را در ذهن فرزندان خود جا انداخته اند که ” کرونا تمام شد، خطر رفت ” حال از دست معلم و سیستم آموزشی چه کاری ساخته است؟! اگر از این دست دانش آموزان در هر کلاس فقط یک نفر حضور داشته باشند، برای پنبه کردن رشته افکار بچه ها و به خطر انداختن سلامتی کل کلاس کفایت می کند. حال مدیر مدرسه با هزار سیاست از اولیا پول و کمک به مدرسه بگیرد، مدرسه را ضد عفونی کند، به فرض مهار همیشه در توالت و دستشویی مدرسه مایع دستشویی موجود باشد ـ که تضمینی به استفاده توسط دانش آموزان نیست ـ آیا اطمینانی برای تبدیل نشدن مدارس به کانون شیوع کرونا وجود دارد؟!!

اگر عنوان داشتم کرونا زندگی ما را شخم زده است به این دلیل است که باید و نبایدهای خود را فراموش کرده ایم، به یک ساده انگاری خطرناک رسیده ایم که همه چیز را سطحی نگاه می کنیم، بی مسئولیتی در کارهای بسیاری از ما موج می زند، به رنگ کردن یا به عبارتی ” سیاه کردن ” هم عادت کرده ایم و خودخواهی برخی به عرش رسیده است. چگونه به این نتیجه رسیده ام، کافی است از ۲۰ نفر که در جامعه بدون ماسک حضور پیدا کرده اند، بپرسید ” چرا برای سلامتی خودت ماسک نزدی ” کار سختی نیست، فقط امتحان کنید. شک ندارم شما پاسخ هایی خواهید شنید که در ادامه می توانید دیدگاه های عنوان شده را کامل تر کنید.

به نظر شما با توجه به موارد ذکر شده باید انتظار داشت، مدارس با کمترین خطر بازگشایی شود؟ هر سال در آغاز سال تحصیلی پلاکاردهایی تحت عنوان ” بهار علم مبارک ” ،  ” سال تحصیلی جدید مبارک ” و از این دست نوشته ها در مدارس خودنمایی می کرد. با توجه مطالب گفته شده به نظر شما در سال جدید روی پلاکارد شروع سال جدید چه باید نوشت ؟