به گزارش اشراف- فرزانه ماستری فراهانی:‌ آمار کودکان کار و خیابان طی سال‌های اخیر روند صعودی نگران کننده‌ای را پشت سر می‌گذارد و افزایش تعداد کودکان کار، از افزایش آسیب‌های اجتماعی حکایت دارد.

نگاهی ساده و گذرا به چهارراه‌ها و خیابان‌های شهری، چون تهران خبر افزایش تعداد کودکان کار و خیابان را تایید می‌کند و از طرفی این روند افزایشی با ناموفق و بی‌نتیجه بودن طرح‌های قبلی ساماندهی و جمع‌آوری کودکان کار و خیابان که شروع آن حدود ۲۰ سال پیش کلید خورد، بی‌ارتباط نیست.

کودکانی که به جای بازی، درس خواندن و آموزش به انواع مشاغل کاذب و پرخطر مشغول بوده و در معرض آسیب‌ها و معضلات اجتماعی مختلف قرار دارند و در برخی مواقع معضلاتی، چون اعتیاد، حاشیه نشینی، ضرب و شتم و انواع خشونت را با وجود سن کم و جثه ظریف و ضعیفی دارند را به طور مستقیم تجربه می‌کنند.

علی محمد قادری رئیس سازمان بهزیستی کشور چندی پیش در گفتگو با اصحاب رسانه در نشست خبری از اتباع و غیر ایرانی بودن حدود ۹۰ درصد کودکان کار و خیابان خبر داده بود.

کودکانی که اغلب از مرز‌های شرقی کشور و به دلیل وجود جنگ و ناامنی در کشور افغانستان یا با خانواده و یا با دیگر بستگان خود وارد ایران شده و هیچ ارگان و نهادی موضوع رد مرز کردن و بازگرداندند به سرزمین مادرشان را در دستور کار خود ندارد.

ورود غیرقانونی کودکان کار افغانستانی و اشتغال به کار آن‌ها حکایت عجیب و پیچیده‌ای دارد که البته بسیاری از مسئولان لز جزئیات آن اطلاع دارند، اما اینکه چرا نسبت به رد مرز آن‌ها اقدام نمی‌کنند، سوال بی‌پاسخ تمام سال‌هایی است که این کودکان در بسیاری از موارد بدون آنکه بزرگتر و سرپرست موثری همراه خود داشته باشند در کشور ما به مشاغل کاذبی، چون زباله‌گردی، تکدی‌گری، دستفروشی و … مشغول هستند و در بعضی مواقع هم توسط پیمانکاران متخلف دستگاه‌هایی، چون شهرداری به کار‌های مرتبط با خدمات سه‌ری یا حوزه پارک‌ها و محیط زیست به طور غیرقانونی به کار گرفته می‌شوند.

در ادامه این گزارش فیلمی از صحبت‌های کودکان افغانستانی که به تازگی و از طریق قاچاق و غیرقانونی وارد کشور شده‌اند را می‌بینید که نحوه چگونه به ایران آمدنشان را با همان بیان کودکانه و البته با جزئیات کامل تعریف می‌کنند.