به گزارش اشراف- حامد حسین عسکری: در روایت آمده است که: امام صادق علیه السلام فرمودند: «رَحِمَ اللهُ شیعَتَنا، خُلِقوا مِنْ فاضِلِ طینَتِنا و عُجِنوا بِماءِ وِلایَتِنا، یَحْزَنونَ لِحُزنِنا وَ یُفْرَحونَ لِفَرَحِنا؛ خدا رحمت کند شیعیان ما را که از زیادی گِل ما آفریده شده اند و به آب محبت ما خمیر شده اند، در غم ما غمگین و در شادی ما شادمانند‌.»

بنابراین همان طور که شیعیان در ایام سوگواری ائمه هدی علیهم السلام دلشان حزین است، در اعیاد و ولادت ائمه نیز باید شادمان و خوشحال باشند و چه اعیادی بالاتر از تولد سه عزیزی که ایام عاشورا از درد و رنج و مصیبتی که بر آنان وارد شده، عزادار هستیم و در ماه شعبان نور ولادت آن بزرگواران فرصتی است تا در شادی امامان نیز شریک باشیم.

* ماه پیامبر مهربانی‌ها

رسول خدا خاتم انبیاء حضرت محمد مصطقی (ص) در این باره فرموده‌اند: «رجب شهراللّه و شعبان شهرى و رمضان شهر امّتى: رجب ماه خدا و شعبان ماه من و رمضان ماه امت من است».

همچنین فرمودند: «شعبان شهرى، رحم اللّه من أعاننى على شهرى: شعبان ماه من است خدا بیامرزد کسى که مرا به ماه من اعانت کند» و نیز در حدیثى دیگر پیامبر میفرماید: «ماه شعبان ماهى است که اعمال انسان‌ها بالا می‌رود در حالی که مردم از آن غفلت می‌کنند».

همینطور از امام على (ع) روایت شده که فرمودند: «ماه شعبان ماه رسول خدا (ص) است» بنابراین در این ماه سرور و شادمانی برای فرزندان رسول خدا نیز جزئی از بزرگداشت این ماه خواهد بود‌.

وجود نورانی و آسمانی پیامبر اکرم (ص) نیز فرمود‌ه‌اند که «شعبان ماه من است»؛ ایشان رحمة‌للعالمین هستند و قطعا توسل به ایشان و خاندانشان و توجه به قرآنی که آورده اند در این ماه بیش از پیش درب های رحمت الهی را به روی امتشان می‌گشاید.

* شعبان‌المعظم در کلام آل‌الله

با نگاهی به انبوه روایات، مشخص می‌شود که اهل بیت عصمت و طهارت همگی بر جایگاه بافضیلت ماه شعبان تاکید داشته اند؛ در روایات آمده است، هنگامی که ماه شعبان فرا می رسید امام سجاد علیه السلام اصحاب خود را فرا می‌خواند و درباره فضیلت این ماه سخن گفت. آنگاه می‌فرمود: «هر کس برای محبت پیامبر و تقرب به خداوند، ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند او را در روز قیامت مشمول کرامت خود می‌گرداند و بهشت را بری او لازم می‌شمارد».

از امام صادق علیه السلام نیز روایت شده است: «چون ماه شعبان می‌رسید حضرت زین‌العابدین (علیه السلام) اصحاب خود را جمع می‌کرد و می‌فرمود: ای اصحاب من، می‌دانید این چه ماهی است؟ این ماه شعبان است، و حضرت رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرمایند: شعبان ماه من است، پس در این ماه برای جلب محبّت پیغمبر خود، و برای تقرّب به سوی پروردگار خویش،‌ روزه بدارید،‌ به خدایی که جان علی‌بن الحسین به دست قدرت اوست، سوگند یاد می‌کنم از پدرم حسین‌بن علی (علیه السلام) شنیدم که فرمود: از امیرالمؤمنین (علیه السلام) شنیدم: هر که شعبان را برای جلب محبت پیامبر، و تقرب جستن به سوی خداوند روزه بدارد، خداوند او را دوست بدارد و در روز قیامت به کرامتش نزدیک نماید و بهشت را بر او واجب گرداند».

* مناجات شعبانیه؛ عشق‌بازی با معبود

به مناسبت فرا رسیدن این ماه نورانی، خوب است گذری به کتاب «المراقبات» عارف بزرگ مرحوم میرزا جوادآقا ملکی تبریزی داشته باشیم و برخی از توصیه‌های این عارف وارسته را برای علاقه‌مندان طریق الهی بازگو کنیم.

«شعبان برای سلوک‌کننده به خداوند متعال، یکی از منازل عمر محسوب می‌شود و آن شأنی والا و فضیلتی بزرگ دارد و شبی از شب‌های قدر در آن واقع شده است و مولودی در آن به دنیا آمده است که خداوند به سبب او به هر مورد ظلم واقع شده‌ای، از اولیا و انبیاء و اصفیائش، از زمان هبوط آدم علیه‌السلام به زمین، وعده یاری و نصرت داده است که به وسیله او زمین را از عدل و داد پر خواهد کرد، پس از اینکه از ظلم و ستم لبریز شده باشد.

در شأن این ماه، همین بس که ماه رسول خدا صلی الله علیه و آله است و آن حضرت در خصوص آن چنین فرمود: به درستی که شعبان، ماه من است. خدای رحمت آورد بر کسی که مرا در ماهم یاری رساند.

و هر کس که منزلت این دعوت بزرگ را بشناسد، به ناچار اهتمام به خرج می‌دهد، تا مگر مشمول آن شده، در آن داخل شود و همچنین جانشین و خلیفه رسول اکرم صلی الله علیه و آله امیرالمؤمنین علی(ع) فرمود: از آن زمان که شنیدم منادی رسول خدا صلی الله علیه و آله  ندا می‌داد، روزه ماه شعبان از من فوت نشد پس اگر خدا بخواهد پس از این نیز روزه شعبان از من فوت نخواهد شد، تا زمانی که زنده‌ام.

این در خصوص روزه وارد شده است و بر این قیاس کن، یاری رسول خدا صلی‌الله علیه و آله را از جهت‌های دیگری مانند نماز، صدقه، دعا و دیگر راه‌های خیر و نیکی.

– «مناجات شعبانیه» از آن حضرت بسیار معروف است و آن در نزد اهلش مناجاتی است عزیز و از این روی، به شعبان انس می‌یابند بلکه انتظارش را کشیده، مشتاق حلولش می‌شوند و به درستی که در آن مناجات، علومی است والا از چگونگی معامله بنده با خداوند متعال و وجوه ادب‌ورزی در طریق معرفت حق و نیز مسئلت و دعا و استغفار به درگاه خداوند متعال و استدلال‌هایی لطیف که برای استحکام مقام امید و رجاء مناسب حال مناجات و سزاوار مقام عبودیت است.

کوتاه سخن اینکه: همانا این مناجات، از اعمال بسیار با اهمیت این ماه محسوب است، بلکه بر سالک لازم است که بعضی از فرازهای آن را در تمام ایام سال ترک نکرده، در قنوت نمازهای خود و همچنین در دیگر حالات نیکوی خود، به سبب آن با خدایش مناجات کند».