به گزارش اشراف- محمد تفرشی، محمدصالح سلطانی ضمن معرفی کتاب خود، به بازخورد سازنده مخاطبان اشاره کرد و گفت: کتاب «آواز حجاز» در اسفند ۱۴۰۳ منتشر شد. صادقانه بگویم بازخورد این کتاب در این مدت کوتاه بیش از چیزی بود که من انتظار داشتم. این بازخورد هم از سوی همسفرانم و هم از سوی مخاطبانی که در شبکه‌های اجتماعی دنبالم می‌کنند صورت گرفت. این واکنش‌ها علاوه بر اینکه من را دلگرم کردند نکات جدی و مهمی به من آموختند. نقدهای خوبی به دست من رسیده که چالش‌ها و اشکالات کتاب را گوشزد کرده بودند. این انتقادات بهترین هدیه برای من بود. مطمئنم اگر بخواهم کتاب دیگری بنویسم با بررسی و یادآوری نقدهای مثبت و منفی این کتاب به نتایج خوبی خواهم رسید.

سلطانی در ادامه به چند عنوان از کتاب‌های مورد علاقه خود از سوره مهر اشاره کرد و افزود: من از نوجوانی مشتری کتاب‌های سوره مهر بودم و با مطالعه این کتاب‌ها بزرگ شدم و رشد کردم. هنوز هم خودم را مشتری این انتشارات می‌دانم. از مجموع کتاب‌هایی که از این انتشارات مطالعه کردم کتاب «پایی که جا ماند» را در نوجوانی مطالعه کردم و از همان زمان احساس کردم سوژه بسیار جذاب و موثری دارد. از میان کتاب‌های جدیدتر، کتاب «روزهای پیامبری» سوژه جذاب و جدیدی داشت که پسندیدم.

 وی افزود: من از همان موقعی که مجموعه کتاب‌های سفرنامه در سوره مهر جدی شد مخاطب این کتاب‌ها بودم و مطالعه می‌کردم. از میان سفرنامه‌های جدید «خبرنگار دو دلاری» و سفرنامه‌های معصومه صفایی‌راد را با نکات مثبت و منفی آن پسندیدم. قبل از نگارش کتاب خودم سفرنامه‌های زیادی مطالعه کرده بودم که همین موضوع به شکل‌گیری ذهنیت من برای نگارش کتاب «آواز حجاز» کمک کرد.

او در پایان بیان کرد: از میان کتاب‌هایی که مطالعه کردم چندین اثر ویژه بودند که به دیگران هم معرفی می‌کردم. اما کتابی که اخیرا خیلی از آن لذت بردم کتاب «نجات از مرگ مصنوعی» نوشته خانم حبیبه جعفریان از انتشارات هرمس بود. این کتاب جستارهای خواندنی و عمیقی دارد که به تعبیر نویسنده کتاب، خون دارد! این کتاب به مهارت‌های نویسندگی و ایجاد بینش تازه و جذاب برای زندگی کمک می‌کند.