به گزارش اشراف- سیده معصومه معاف رودپیشی: علی‌‌اکبر دهخدا به سال ۱۲۵۷ در تهران و کانون گرم خانواده‌ا‌ی معمولی به دنیا چشم گشود. پدر او خانباباخان نام داشت و از ملاکان قزوین بود و مادرش زنی از قشر سنتی، اما اندکی دغدغه‌مند جامعه. او پسرش را از کودکی به محضر استادانی چون مرحوم حاج شیخ هادی مجتهد نجم‌آبادی و شیخ غلامحسین بروجردی فرستاد تا علوم قدیمه را از صرف تا کلام فرا گیرد. دهخدا پس از ۱۰ سال شاگردی و آموختن زبان عربی و علوم دینی و بعد از تاسیس مدرسه‌ سیاسی در تهران، برای ادامه‌ تحصیلات به آنجا رفت و علوم مدرن‌تر و زبان فرانسه را فرا گرفت. او سال‌ها بعد عازم اروپا شد و زبان فرانسه را تا حد اعلایش آموخت. از قضا زمان بازگشتش با آغاز دوره مشروطه در ایران قرین شد و دهخدا تصمیم به تاسیس یک نشریه گرفت و آن چیزی نبود جز هفته‌نامه‌ معروف «صور‌اسرافیل» که خود نیز در آن قلم ‌می‌زد و ستون طنز چرند و پرند را با امضا و تخلص «دخو» منتشر می‌کرد. این ستون که سرشار از دستنوشته‌های طنز اوست، خود سرآغاز فصلی جدید در نثر فارسی به‌شمار می‌رود که به ساده‌نگاری معروف است و بعدها توسط کسانی چون محمدعلی جمالزاده در مجموعه‌ «یکی بود یکی نبود» و صادق هدایت در مجموعه‌داستان‌های کوتاهش به پختگی و تکامل رسید.

آثار دهخدا

کتاب لغت‌نامه‌ دهخدا معروف‌ترین اثر اوست که حاصل بیش از ۴۰ سال تلاش از بام تا شام و حتی شباهنگام آن بزرگمرد و ثمره عشق بیکرانش به معنی و تفسیر واژگان پارسی