به گزارش اشراف، زهرا سلیمانی: محمدعلی گودینی عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی و نیز هیئت منصفه کارخانه است و در دو نشریه نیز مسئول صفحه ادبی، نویسنده ادبیات کودک و نوجوان معتقد است که تاریخ و فرهنگ ما، نه تنها در کتاب‌ها و موزه‌ها، بلکه در زندگی روزمره ما نیز جاری است. از آثار او می‌توان به داستان صعود، در دومین دوره مسابقات بنیاد جانبازان رتبه دوم و داستان آجر بهمنی در سومین دوره همین مسابقات رتبه سوم را به دست آورده است اشاره کرد. گفت‌وگوی ما با محمدعلی گودینی را درباره آثار جدیدش همچون «پسر سیاره» در ادامه می‌خوانید:

– چه چیزی باعث شد تا این داستان را بنویسید؟

ممنونم از شما. من همیشه به تاریخ و فرهنگ ایران باستان علاقه‌مند بوده‌ام. معابد باستانی، به ویژه معبد آناهیتا، همواره برایم منبع الهام بوده‌اند. ایده اصلی این کتاب، ترکیب این علاقه با داستانی جذاب و پرماجرا برای نوجوانان بود. می‌خواستم نسلی که امروز از تاریخ خود دور شده است را با گذشته‌ی پرافتخار این سرزمین آشتی دهم.

-شخصیت اصلی داستان، نریمان، بسیار دوست‌داشتنی و باورپذیر است. آیا نریمان، نمونه‌ای واقعی دارد؟ آیا او را از روی شخص خاصی الهام گرفته‌اید؟

نریمان، ترکیبی از ویژگی‌های مثبت بسیاری از نوجوانانی است که می‌شناسم. او کنجکاو، ماجراجو، و در عین حال، دغدغه‌مند و مسئولیت‌پذیر است. من سعی کردم شخصیتی خلق کنم که نوجوانان امروزی بتوانند با او همذات‌پنداری کنند و از او الگو بگیرند.

-داستان در شهری کوچک و در سایه معبد آناهیتا اتفاق می‌افتد. این انتخاب، چه پیامی دارد؟

معبد آناهیتا، نمادی از تاریخ و فرهنگ ایران باستان است. انتخاب این مکان به عنوان بستر داستان، به این دلیل بود که می‌خواستم نشان دهم تاریخ و فرهنگ ما، نه تنها در کتاب‌ها و موزه‌ها، بلکه در زندگی روزمره ما نیز جاری است. همچنین خواستم بگویم که حتی در شهرهای کوچک و به ظاهر آرام نیز می‌توان ماجراجویی‌های بزرگی را تجربه کرد.

-کتاب “پسر سیاره (نریمان و معبد آناهیتا)”، علاوه بر جنبه سرگرم‌کننده، دارای پیام‌های آموزشی و فرهنگی نیز هست. به نظر شما، مهم‌ترین پیامی که می‌خواستید از طریق این کتاب به مخاطبان خود منتقل کنید، چیست؟

مهم‌ترین پیام من این است که تاریخ و فرهنگ ما، گنجینه‌ای ارزشمند است که باید آن را بشناسیم و از آن محافظت کنیم. همچنین می‌خواستم به نوجوانان بگویم که نباید از پرسیدن و کنجکاوی کردن بترسند. کشف حقیقت، همواره ارزشمند است، حتی اگر با چالش‌هایی همراه باشد.

-بیشتر به چه موضوعاتی علاقه‌مند هستید و درباره آن داستان می‌نویسید؟

موضوعات نوشتنم از بطن زندگی و تجربیات بیرون می‌آیند و با خیال‌پردازی شکل می‌گیرند. بیشتر داستان‌هایم برای کودکان با موضوعات تاریخی و فرهنگی درآمیخته. همیشه سعی داشتم افسانه و اساطیر را در نوشته هایم بگنجانم و با خلق داستان ماجراجویانه کودکان و نوجوانان را به تاریخ ایران علاقمند کنم.

-برای نوشتن کتاب بیشتر از چه چیزهایی الهام می‌گیرید؟

الهامات داستانی در اطراف نویسنده و زندگی فردی و تجربیات و علائق او هستند. سوژه‌ها در کنار ما زندگی می‌کنند و جریان دارند و در نهایت اما انتخاب و پرداخت مناسب باعث خلق یک اثر می‌شود.

-به نظر شما یک نویسنده چطور می‌تواند برای کودکان داستان بنویسد و آن‌ها را به اثرش جذب کند؟ آیا داستان‌نوشتن برای کودکان سخت‌تر از گروه‌های سنی دیگر است؟

استفاده از زبان ساده و روان، با جملات کوتاه و قابل فهم برای کودکان ضروری است. از لغات پیچیده و اصطلاحات تخصصی باید اجتناب شود و همچنین استفاده از زبان تصویری و تشبیه‌ها و استعاره‌های مناسب نیز می‌تواند جذابیت داستان را افزایش دهد. داستان باید جذاب، هیجان‌انگیز و پر از ماجراجویی باشد تا کودک را تا پایان داستان با خود همراه کند. نویسنده باید با استفاده از عناصر تعلیق، غافلگیری و رازآلودگی می‌توانند به جذابیت داستان بیافزایند. کودکان با شخصیت‌هایی که به آن‌ها شباهت دارند یا می‌توانند با آن‌ها ارتباط برقرار کنند، بیشتر ارتباط برقرار می‌کنند. داستان می‌تواند مضامین اخلاقی، اجتماعی یا آموزشی را به شکلی جذاب و غیرمستقیم به کودک منتقل کند. اما باید از شعارزدگی و موعظه‌گویی اجتناب شود.