اشراف – حامد حسین عسکری: بامداد یکشنبه ۲۶ فروردین‌ماه امسال بود که عملیات «وعده صادق» برای تنبیه اقدامات تروریستی اخیر رژیم صهیونیستی اجرا شد و طی پنج ساعت ضربات مهلکی به پیکره دو پایگاه نظامی این رژیم نامشروع وارد شد. مثل همیشه، صهیونیست‌ها تلاش کردند تا با مظلوم‌نمایی، موضوع را به انحراف بکشانند و به روی خودشان هم نیاورند که جمهوری اسلامی چرا و به چه علتی این اقدام تنبیهی را اجرا کرده است.

طی شش ماه گذشته، رژیم نامشروع صهیونیستی نه تنها از هیچ تلاشی برای قتل عام مردم مظلوم فلسطین به ویژه غزه فروگذار نکرده است، بلکه حتی بارها با حمله به پایگاه‌های مستشاری ایران در عراق و سوریه، دامنه تنش‌آفرینی را گسترش داده و حالا این رژیم کودک‌کش به مدد امپراطوری رسانه‌ای غرب، تلاش می‌کند تا حقیقت را وارونه جلوه دهد، اما حقیقت قابل کتمان نیست و ایران ضربه‌ای را که باید به پیکره اسرائیل می‌زد، وارد کرد و این دقیقا همان چیزی است که بدنه جامعه از نیروهای مسلح خود انتظار داشته‌اند. در روزهای پس از حمله رژیم صهیونیستی به کنسولگری ایران در دمشق و شهادت ۷ نفر از فرماندهان سپاه، اقشار و سلایق مختلف جامعه ایرانی دائما این سوال را با خود مطرح می‌کردند که چرا رژیم اشغالگر قدس تا این حد جری و گستاخ شده و اگر به او پاسخ مناسبی ندهیم، تا کجا پیش خواهد آمد و تکلیف غرور و حیثیت ملی ایران چه خواهد شد؟! حالا و با انجام عملیات «وعده صادق» و ضربه به پیکره نظامی اسرائیل – که زمانی کسی جرأت نمی‌کرد به او بگوید بالای چشمش ابروست – بدون تعارف هر سلیقه و تفکری در جامعه ما این اقتدار را تحسین می‌کند و خیلی‌ها این گزاره را مطرح می‌کنند که ایکاش سیاستمداران و متولیان اقتصاد و فرهنگ هم، مانند فرزندان سپاهی و ارتشی این ملت عمل کنند؛ وظایف خود را متعهدانه و با قدرت انجام دهند و هنگام ضرورت و نیاز، با اقتدار و بی‌ملاحظه برای آسایش مردم اقدام کنند.

به بیان روشن‌تر، آنچه بابت عملیات تنبیه موشکی رژیم صهیونیستی در بین مردم و کف جامعه منعکس شد، حس غرور و عزت بود؛ سرمایه‌ای که در هر جامعه‌ای برای زنده ماندن و حرکت به سوی آینده نیاز است و اگر این حس مردم آسیب ببیند، موتور محرک آنها از کار افتاده است. در پی این عملیات، هنرمندان متعهد آن را تحسین کردند، ورزشکاران صاحب نام از آن تجلیل کردند، چهره‌های علمی و دانشگاهی از سلایق مختلف، از نیروهای مسلح تشکر کردند، در شبکه‌های اجتماعی افرادی با ظواهر متفاوت از افراد متدین، از این اقدام مقتدرانه تجلیل و تعریف کردند و با بازنشر پرچم ایران عزیز و با بازنشر طرح‌های هنری در صفحات خود، هرکدام سعی کردند گوشه‌ای از غرور جمعی و انسجام اجتماعی شکل گرفته حول این عملیات را نشان دهند و این‌ها همه یعنی، یک اقدام ملی و درست می‌تواند همه اقشار و سلایق اجتماع را زیر یک چتر جمع کند و یک سرمایه اجتماعی ارتقاء یافته فراهم آورد.

حالا سوال اینجاست که از این فرصت ناب و طلایی و سرمایه‌ای که از رهگذر آن به دست آمده، چطور باید استفاده کرد؟ پاسخ سوال روشن است. همه باید مراقب باشیم که در بزنگاه‌های مختلفی که در کشور به دست می‌آید، مسائل را جناحی و باندی نکنیم و تلاش کنیم تا از بستر شکل گرفته برای همدلی و همراهی عمومی مردم استفاده کنیم تا هم مردم درگیر تشویش‌های ذهنی ناشی از مسائل حاشیه‌ای نشوند و هم از سرمایه اجتماعی آنها، برای مقابله با مشکلات بزرگتر و اصلی‌تر – مثل دشمن واحد و خون‌خوار – بهره ببریم. اگر این انسجام اجتماعی شکل بگیرد، حل مشکلاتی مانند بحران‌های اقتصادی و برخی معضلات اجتماعی و فرهنگی نیز هموارتر و راحت‌تر خواهد بود و دیگر مجبور نمی‌شویم هر مسئله‌ای را دستاویز زد و خوردهای مقطعی و لج‌بازی‌های مخرب کنیم. این همان حقیقتی است که امروز هم برنامه‌ریزان و متولیان امور کشور باید درک کنند و هم اهالی رسانه و تبلیغات.