به گزارش اشراف، زهرا سلیمانی: علت اصلی کمبود پروتئین در بدن، نداشتن رژیم غذایی هدفمند است. این مشکل زمانی بروز می‌کند که افراد غذاهایی با مقدار کم پروتئین مصرف کنند یا ترکیب‌های غذایی که مانع از جذب یکدیگر می‌شوند، استفاده کنند. اگرچه کمبود پروتئین بیشتر در کشورهای در حال توسعه مشاهده می‌شود، اما این مشکل در کشورهای پیشرفته نیز وجود دارد. جذب پروتئین تنها به مصرف پروتئین‌های حیوانی محدود نمی‌شود، بلکه نحوه مصرف آن نیز اهمیت دارد.

نشانه‌های کمبود پروتئین:
– ورم: ناشی از کمبود شدید پروتئین و می‌تواند به بیماری کواشیورکور منجر شود.
– تشکیل کبد چرب: تجمع چربی در کبد به مشکلات جدی مانند زخم و التهاب منجر می‌شود.
– مشکلات پوستی و مویی: نازکی موها، شکنندگی ناخن‌ها و خشکی پوست.
– کاهش حجم عضلات: از دست دادن بافت عضلانی به دلیل ناکافی بودن پروتئین.
– افزایش خطر شکنندگی استخوان‌ها: ناکافی بودن پروتئین می‌تواند منجر به مشکلات استخوانی شود.
– کاهش رشد در کودکان: کودکان در حال رشد به پروتئین نیاز دارند و کمبود آن مانع از رشد مناسب آن‌ها می‌شود.
– افزایش عفونت‌ها: پروتئین برای تقویت سیستم ایمنی بدن ضروری است.

مقدار پروتئین مورد نیاز:
تحقیقات نشان می‌دهد که ورزشکاران به‌ویژه بدنسازان باید بین ۱ تا ۲ گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن خود در وعده‌های غذایی دریافت کنند. برای جذب مؤثر پروتئین، لازم است آن را به وعده‌های کوچک‌تر تقسیم کنید و از مصرف سنگین در یک وعده خودداری کنید.

نکات مصرف پروتئین:
– ورزشکاران باید پروتئین را ۴ تا ۶ ساعت قبل از تمرین مصرف کنند.
– ترکیب پروتئین با کربوهیدرات بعد از تمرین می‌تواند جذب را بهبود بخشد.

گروه‌های در معرض خطر:
بزرگسالان بالای ۷۰ سال و گیاه‌خواران بیشتر در معرض کمبود پروتئین هستند. اگر این افراد از منابع پروتئینی کافی بهره‌مند نشوند، ممکن است نیاز به مکمل‌های پروتئینی داشته باشند. در صورت مشاهده علائم کمبود پروتئین، مراجعه به پزشک و انجام آزمایشات لازم ضروری است.

درمان کمبود پروتئین:
بهترین راه برای درمان کمبود پروتئین، پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متنوع است که شامل منابع غنی پروتئین باشد. همچنین، در صورت وجود مشکلات گوارشی، مشاوره پزشکی و استفاده از داروهای مناسب برای بهبود هضم و جذب مواد غذایی می‌تواند کمک‌کننده باشد.

پروتئین به عنوان یکی از اجزای کلیدی رژیم غذایی، نقش حیاتی در سلامت عمومی و عملکرد بدنی ایفا می‌کند. کمبود پروتئین می‌تواند به عواقب جدی مانند مشکلات گوارشی، اختلالات رشد در کودکان، و کاهش قدرت سیستم ایمنی منجر شود. توجه به منابع پروتئینی مناسب و رعایت یک رژیم غذایی متوازن، به ویژه برای گروه‌های در معرض خطر مانند بزرگسالان بالای ۷۰ سال و گیاه‌خواران، ضروری است.

علاوه بر این، ورزشکاران باید به میزان و زمان مصرف پروتئین توجه ویژه‌ای داشته باشند تا از بهینه‌ترین نتایج در ساخت عضلات و بهبود عملکرد ورزشی خود بهره‌مند شوند. در صورت مشاهده علائم کمبود پروتئین، مشاوره با پزشک و بررسی وضعیت تغذیه می‌تواند به شناسایی و درمان مشکلات کمک کند. بنابراین، آگاهی از نیازهای پروتئینی بدن و اقدام به موقع می‌تواند به حفظ سلامتی و ارتقای کیفیت زندگی افراد کمک نماید.

در نهایت، اغلب مردم در ایران نیاز پروتئینی خود را تأمین می‌کنند، اما ورزشکاران باید با دقت بیشتری به میزان و زمان مصرف پروتئین توجه کنند تا از بهبود عملکرد بدنی خود اطمینان حاصل کنند.