به گزارش اشراف-سارا طالبی زاده: ابتدای سال و پس از فروکش کرونا، فهرست بلندبالایی از فیلم‎های پشت خط اکران مانده منتشر شد که نویدبخش دوران پررونقی برای سینمای ایران بود اما برخلاف تصورها، نه تنها سینمای ایران به آمار اکران مناسبی دست پیدا نکرد، بلکه ریزش چند میلیونی مخاطب را نیز تجربه کرد و با توجه به فیلم‌های اکران شده کنونی و فیلم‌هایی که قرار است مطابق فهرست شرای صنفی نمایش در آینده راهی پرده اکران شوند، انتظار چندانی نباید از«جان» دوباره برای آن داشت.

به هرحال در شرایطی که خبرها حکایت از ساخت فیلم های متعدد در ژانرهای مختلف دارد و هر روز اسامی تعدادی از کارگردانان جوان  و همچنین صاحبنام در خصوص درخواست ثبت پروانه ساخت فیلم شان منتشرمی‎شود اما کارشناسان سینما درباره وضعیت گیشه ها مکرر در حال هشدار هستند ومعتقدند که با ادامه وضعیت بحرانی سینما ، پیش‌بینی مخاطب ۸ تا ۱۰ میلیونی سال ۱۴۰۱ دور از ذهن نخواهد بود.

همین چندی پیش امیرحسین علم‌الهدی در یادداشتی برای رسانه‏ها ، با بررسی و مقایسه میان گیشه سینمای ایران در ۴ ماهه اول سال ۱۴۰۱ نسبت به ۵ سال قبل از آن، نسبت به ادامه وضعیت بحرانی سینما هشدار داد و اظهارکرد: « نگاهی به آمار میزان کارکرد این ۴ ماه، نشان‌دهنده ادامه وضعیت بحرانی سینمای ایران نسبت به نیمه دوم دهه ۱۳۹۰ است و باز هم تاکید می‌کنم بهتر است متولیان دولتی و صنفی سینما برای خروج از این بحران فکر اساسی و عاجل کنند!»

این کارشناس سینما با بررسی میزان فروش و مخاطب سینمای ایران در بهار و تیر از سال ۱۳۹۵ تا ۱۴۰۱ (به جز سال ۱۳۹۹ که به خاطر پاندمی کرونا تعطیل بود) بیان کرد: «آمارهای جداول منتشر شده از سامانه سمفا نشان‌دهنده وضعیت کلی سینما در سال جاری است. کاهش نزدیک به ۷ میلیون و ۴۰۰ هزار نفر مخاطب امسال به نسبت سال ۱۳۹۸، مؤید این نکته است که سینما همچنان در وضعیت بحرانی قرار دارد و با توجه به وضعیت بحران اقتصادی قشر «سینمارو»، اگر باز هم تمهیدات لازم برای مدیریت بحران سینما طی ماه‎های آینده اندیشیده نشود، پیش‌بینی حدود ۸ تا ۱۰ میلیون مخاطب (با توجه به ایام محرم و صفر در تابستان) برای سینمای امسال دور از ذهن نخواهد بود. برای جلوگیری از تعطیلی سینماهای کشور، همچنان اعتقاد دارم اصلاحات اساسی در سیاست‌های تولید، توزیع و نمایش فیلم باید ایجاد شود تا توان ادامه حیات سینما در دسترس باشد! منجی سینما در خارج آن نیست، در خود سینما است؛ خواه دولت، خواه فعالان آن.»

مریم بحرالعلومی کارگردان فیلم سینمایی «قطع فوری» هم با بیان این که امروز در اکران عمومی در سینماهای سرگروه برای فیلم‌های پرفروش شاهد متوسط ۳۰ مخاطب در هر سانس هستیم، به وضعیت فاجعه بار مخاطبان سینما واکنش نشان داد.

وی وضعیت اکران عمومی سینماها را نامناسب دانست و تصریح کرد: واقعیت این است که شرایط امروز سینماها اصلاً شرایط مناسبی نیست. وقتی صحبت از ۴ الی ۱۰ نفر مخاطب در هر سانس اکران سینما می‌شود، چگونه می‌خواهیم درباره اکران عمومی صحبت کنیم؟

وی یادآورشد: زمان اکران فیلم اول من «پاسیو» که در گروه هنروتجربه هم اکران شد، حداقل ۲۰ تا ۳۰ نفر مخاطب در سالن داشتیم اما امروز در اکران عمومی در سینماهای سرگروه برای فیلم‌های پرفروش شاهد این اعداد و ارقام هستیم! این شرایط واقعاً جای تأسف دارد.

جای خالی تولیدات با کیفیت

اما نگاهی به اسامی فیلم‎های اکران شده یا مشمول اکران یک ضعف عمده در ساختار سینمایی کشور را عیان می‏کند؛ جای خالی تولیدات با کیفیت .قطعا آثاری که تاکنون شورای صنفی نمایش آنها را روانه پرده سینماها کرده، آنقدر گمنام و بی‌ظرفیت بوده اند که هیچ امیدی به فروش آن‌ها از همان ابتدای کار هم نبوده و البته سبب شده این آثار بدون آنکه افت و خیزی از منظر فروش و البته جذب مخاطب داشته باشند، یک به یک به کناری بروند تا فیلم‌های کم‌رمق‌تر دیگری جایگزین‌شان شود؛ آثاری که با توجه به شرایط اقتصادی و گرانی بلیت قطعا مخاطب‎پسند نخواهند بود.

تبلیغات؛ عنصر مغفول مانده

سینمای ایران برای ادامه حیات و نیرومند شدن، هنوز راه‌های نرفته زیادی پیش رو دارد که متاسفانه تاکنون از آن ظرفیت ها استفاده بهینه‌ای نشده است. اصلاح ساختار بخش خصوصی و دولتی و تغییر نگرش به سینما از جمله مواردی است که باید  به آن توجه ویژه‌ای داشت. اما مورد دیگر آنکه، به هرحال سینمای ایران برای ادامه حیات -جدای از تنوع ژانری و ساخت فیلم‌های با کیفیت بالا – باید برای تبلیغات هم فکری اساسی کند تا آرام آرام مخاطبان بیشتری جذب سینما شود. متاسفانه تبلیغ فیلم‏های اکران شده در رسانه ملی،شرایط خاصی را می طلبد که در حقیقت یک ضعف بزرگ برای صنعت سینماست. در کنار این موضوع، تبلیغات محیطی در سطح شهرها و کلانشهرها هم هزینه‎ها و بار مالی زیادی بر دوش تهیه‎کنندگان می‎گذارد که باید برای آن هم فکری اندیشیده شود. دراین میان فقط تبلیغ در صفحات مجازی بی‏هزینه و یا کم هزینه است که آن هم محدودیت خاص خودش را دارد.