به گزارش اشراف- حامد حسین عسکری: امام حسین علیه السلام یکی از دو سرور جوانان اهل بهشت و دو گل خوشبوی محمد مصطفی (ص) و یکی از پنج نفر اصحاب کسا است. نقل است که تولد آن حضرت در پنجم شعبان سال سوم یا چهارم هجری بوده است. همین که امام حسین به دنیا آمد وی را نزد جدش رسول الله (ص) بردند و تولد وی را به ایشان مژده دادند. آن حضرت نیز در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت و پس از گذشت هفت روز او را حسین نامید. برای او گوسفندی عقیقه کرد و به مادر این کودک دستور داد که موی سر فرزند خود را بتراشد و همانند برادرش امام حسن (ع) برای او نیز هموزن موی سرش نقره به مستمندان بدهند؛ حضرت فاطمه(س) نیز همین کار را کردند.

در روایتی آمده است که: گروهى با رسول خدا(صلى الله علیه وآله) به مهمانى مى رفتند، آن حضرت پیشاپیش آن جمع حرکت مى کرد. در اثناى راه، حسین (علیه السلام) را دید. رسول خدا(صلى الله علیه وآله) خواست او را در آغوش بگیرد، ولى حسین(علیه السلام) به این سو و آن سو مى دوید. پیامبر(صلى الله علیه وآله) از مشاهده این حالت تبسّم کرد، تا آن که او را در آغوش گرفته، یک دست خود را به پشت سر او و دست دیگر را به زیر چانه او نهاد و لب هاى مبارکش را بر لب هاى حسین قرار داد، بوسه زد و فرمود: «حُسَینٌ مِنّی وَ أَنَا مِنْ حُسَین أَحَبَّ اللهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَیناً»؛ (حسین از من است و من از حسینم. هر کس حسین را دوست دارد، خداوند وى را دوست مى دارد).

اما تولد وفادارترین یار امام حسین علیه السلام که لحظه ای در زندگی خود برادرش را تنها نگذاشت؛ در روز چهارم شعبان است. تولد علمدار کربلا.

امام حسین علیه السلام که امام امت است و تمامی امت آرزویشان فدا کردن جان برای ایشان است،  حضرت ابالفضل العباس علیه السلام را با این تعبیر خطاب می کردند که «بنفسی انت» یعنی جانم فدای تو.

قطعا همین تعبیر برای هر اهل معرفتی کافی است تا به جایگاه علمدار کربلا پی ببرد و این تعبیر فقط به این خاطر نبوده که ایشان برادر امام بوده اند زیرا امام برادران دیگر نیز داشته اند، بلکه این مقام والا به خاطر معرفت و بصیرت مولایمان ابالفضل العباس(ع) بوده است.

حضرت علی بن الحسین، امام سجاد (ع) نیز در پنجم شعبان سال ۳۸ قمری متولد شدند‌. امام بزرگواری که برایمان کتاب ارزشمند «صحیفه سجادیه» را به یادگار گذاشتند. ولادت ایشان بهترین فرصت است تا به مفاهیم ارزشمند کتابی که از صدها کلاس اخلاق و کتاب موفقیت و اخلاق بالاتر و برتر است رجوع کنیم. کتابی که در گرفتاری ها می توان با توسل بر ادعیه آن می توان دل را جلا داد و آرامش روح را به دست آورد. اهل دانش اذعان دارند كه كتاب صحيفه سجاديه از نظر جايگاه ارزشي سومين كتابي است كه در صدر اسلام پس از قرآن كريم و نهج البلاغه پديد آمده است.

مردم مسلمان عصر امام سجاد (ع) به علت تبليغات و فعاليتهاي سياسي و فرهنگي حكومتهاي نامشروع، در برابر حقايق سياسي و مذهبي در نهايت جهالت و بي ديني به سر مي بردند. بدعتها و عقايد گمراه كننده و باطل به عنوان احكام و عقايد مذهبي، مورد اعتقاد و عمل مسلمانان قرار گرفته بود. در چنين شرايطي، بزرگترين و مهمترين مسئوليت امام سجاد عليه السلام، احياي مجدد اسلام ناب محمدي (ص)، تبيين جايگاه امامت و رهبري اهل بيت عليهم‌السلام، مبارزه با جهالت سياسي و مذهبي مردم و تربيت مجاهدان واقعي بود. امام بايد در برابر حقايق سياسي اسلام روشنگري مي كردند بويژه كه درباره امامت و رهبري و افشاگري عليه حكومتهاي غاصب و ظالم و ترويج فرهنگ جهاد و شهادت لازم بود كه شيعيان و مسلمانان را براي مبارزه و جهاد عليه ظلم، بدعت و گمراهي آماده مي‌ساختند. آن حضرت موفق شدند كه در سخت‌ترين شرايط و با استفاده از ظريفترين شيوه هاي تبليغاتي و مبارزاتي، در اهداف خويش موفق و پيروز شوند و امروز میراث گران‌سنگ ایشان در صحیفه سجادیه پیش روی همه ما قرار دارد.