به گزارش اشراف- احسان فرجی: در طول سال‌های اخیر کاربرد، تعریف و حتی ساختار برخی واژه‌ها دچار یک دگردیسی اساسی شده و چه بسا معنا و مفهوم آن‌ها نیز در سطح وسیعی تغییر پیدا کرده است.  واژه نخبه یکی از این واژگان است که به سان بسیاری از  واژه‌ها و عبارات دارای تعاریف و ویژگی‌های متعددی شده است و اساتید حوزه‌های مختلف با لنز‌ها و نگرش‌های گوناگون، نخبگان را تفسیر می‌کنند.

به عنوان مثال نخبگان اقتصادی در آمریکا به گروه اقلیتی اطلاق می‌شود که از امتیازات خاصی در سطوح و لایه‌های مختلف جامعه برخوردار هستند و در یک مدیوم مستقل از انتخابات دموکراتیک دارای قدرت اقتصادی ویژه هستند.

این گروه شامل نخبگان بوروکراتیک، شرکتی، فکری، نظامی، رسانه‌ای و دولتی می‌شوند که نهاد‌های اصلی حاکمیتی را در ایالات متحده کنترل می‌کنند و نظرات و اقدامات آن‌ها بر تصمیمات سیاست گذاران تأثیر مستقیم می‌گذارد.

در کشور ما هم طبیعتاً نخبگان اقتصادی دارای شمایل و مختصات متفاوتی هستند که بعضی از آن‌ها به واسطه ارتباطات گوناگون با صاحبان قدرت، دسترسی آسان به منابع مالی (رانت اقتصادی) یا شیوه‌های غیر متعارف به ثروت‌های آنچنانی دست یافته اند که هر از گاهی از آن‌ها به عنوان کارآفرینان برتر هم تجلیل می‌شود!

اما منظور راقم این سطور از «نخبگان اقتصادی» افرادی است که با کمترین اتکای مالی، سیاسی یا حتی فامیلی به حکومت و منابع دولتی، منشاء تحول شده و با تلاش و کوشش، به کارگیری مشاوران اقتصادی کاربلد و پیروی از آموزه‌های علم اقتصاد، در اقتصاد شهر و  استان شان یا حتی کشور تاثیرات شگرفی را رقم زده اند.

همان‌هایی که هر از گاهی علی رضوانی گزارشگر صدا و سیما در برنامه بی تعارف سراغ شان می‌رود و از صبر، پیگیری، فداکاری، پشتکار و انسان دوستی شان گزارش تهیه می‌کند.

یادمان باشد همانگونه که برای ایجاد تحول در سایر علوم، از افراد متخصص و به اصطلاح اهل فن استفاده می‌شود، اقتصاد نیز علمی پیچیده و چند لایه است که برای ایجاد تحول در آن باید از ظرفیت نخبگانی کشور بهره جست و حتی آن‌هایی را که اقتصاد را غیر آکادمیک آموخته اند، قدر نهاد.

اقتصاد علمی است که هم بیشترین بهره و هم بیشترین آسیب را از  مناسبت‌ها و حوادث سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، آموزشی و … می‌بیند و اگر در مسیر صحیح کنترل ساماندهی نشود، تبعات آن دامنگیر همه افراد جامعه خواهد شد.

سپردن بخشی از اقتصاد جامعه به این نخبگان، چشم انداز روشنی را برای آینده اقتصاد رقم خواهد زد. کارخانه داری که با همت و تلاش خود تعداد کارگران خود را به بیش از ۴ هزار نفر رسانده است، اگر کمی قدر بیند و به گفته خودش چوب لای چرخ تولیدش نگذاریم و سنگ جلوی پایش نیندازیم، دستکم کارگرانش به دو برابر افزایش خواهند یافت! حال اگر حمایتی جدی صورت پذیرد و این حمایت با وام‌های کم بهره و یارانه‌های اساسی غنی سازی شود، آینده اقتصاد را تصور کنید. نخبگان اقتصادی را قدر بنهیم و به وجود شان ببالیم.