به گزارش اشراف- خدیجه معینی، کارگاه آموزشی «اسباب‌بازی، بازآفرینی و بسته‌بندی‌های زیست سازگار محصولات کودک»، در حاشیه پنجمین جشنواره ملی اسباب‌بازی برگزار شد.

امیررضا منعم معتمدی مدیر خانه‌موزه محیط زیست در ابتدای این کارگاه به سهم اندک بازیافت در ایران اشاره کرد و گفت: سهم بازیافت در کشور ما تنها نیم درصد است. در حالی که جز کشورهایی است که بالاترین آمار تولید زباله را دارند؛ زباله‌هایی که بازیافت نمی‌شوند و به چرخه طبیعت آسیب می‌رسانند. لازم است که مربیان و آموزگاران به بچه‌ها یاد دهند که چگونه زباله کمتری تولید کنند و به جداسازی بازیافت زباله توجه ویژه داشته باشند.

وی افزود: نزدیک به ۵ سال است که من، خانه خود در منطقه اوشان را به موزه محیط زیست تبدیل و از مواد بازیافتی در محوطه‌سازی و معماری داخلی آن استفاده کرده‌ام. در این مجموعه از ۱۰۰هزار بطری بهره برده و به روایت قصه‌ها با کمک بطری و مواد بازیافتی پرداخته‌ام تا حجم زباله کنترل و از منابع طبیعی کمتر استفاده شود.

مدیر خانه‌موزه محیط زیست به اهمیت گرافیک و شیوه بسته‌بندی اسباب‌بازی‌ها اشاره کرد و گفت: بسته‌بندی باید به اندازه خود اسباب‌بازی جذاب باشد. چون امروز، رقابت بسیار زیادی سر فروش وجود دارد و لازم است بسته‌های اسباب‌بازی، پیام‌مناسبی را به مخاطب خود منتقل کنند.

شخصیت‌های محبوب کودکان، بسته‌بندی را جذاب می‌کنند

معتمدی با اشاره به روش‌هایی که باید در بسته‌بندی محصولات مربوط به کودکان مورد توجه قرار بگیرد، گفت: استفاده از شخصیت‌های محبوب کودکان، تصاویر مربوط به بچه‌های خوشحال از راه‌های جذب مخاطب است. ضمن این‌که در بسته‌بندی محصولات کودک نباید از کیسه پلاستیکی و منگنه استفاده کرد و رعایت نکات بهداشتی هم ضروری است. «بسته‌بندی با قابلیت اهدای مجدد»، یکی از مواردی است که می‌توان به آن توجه کرد. «بسته‌بندی با ارزش مازاد» هم یکی دیگر از شیوه‌هاست به این معنی که بسته‌ها پس از خالی شدن از محتویات اولیه، قابلیت تبدیل به یک محصول دیگر را دارند. «بسته‌بندی کاهش یافته» هم آن چیزی است که حجم و وزن آن کاهش پیدا کرده است. برای طراحی یک بسته‌بندی با ارزش مازاد باید رابطه دوسویه و تناسبی بین محصول و بسته وجود داشته باشد. مثلاً جعبه کیک به خانه‌ای برای پرندگان تبدیل می‌شود.

در ادامه این‌نشست، سمانه اسلامی هم از فعالان این‌عرصه به پیشینه پلاستیک اشاره کرد و گفت: سابقه نخستین پلاستیک‌های تجاری به یک قرن پیش و به ایالات متحده برمی‌گردد. این پلاستیک‌ها به وجود آمدند تا برای تزئین مورد استفاده قرار بگیرند و جایگزین عاج فیل شوند. امروز، این پلاستیک‌ها بلای جان طبیعت شده‌اند چرا که قابل بازیافت نیستند و ما اگر به همین شیوه و میزان از پلاستیک استفاده کنیم، دیگر ساحلی برایمان باقی نمی‌ماند و لازم است که ما بیشتر از گذشته، نگران محیط زیست خود باشیم.